บทที่ 353.2 อบอุ่นหัวใจ (2)

บทที่ 353 อบอุ่นหัวใจ (2)

หลายวันมาแล้วที่กู้เจียวไม่ได้เข้าวังหลวง

ยามเซียวลิ่วหลังอยู่ที่บ้านก็แทบจะไม่เห็นเขาทำอะไร แต่พอเขาไม่อยู่ ทุกคนถึงได้รู้ซึ้งแล้วว่าเขาคือคนที่ลำบากที่สุดในเรือนหลังนี้

ยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น แค่สอนเสริมให้กับเด็กชายสามคนก็เหนื่อยสายตัวแทบขาดแล้ว

เสี่ยวจิ้งคงก็ยังเป็นเจ้าหนูจำไม มีสารพัดเรื่องที่จะสงสัย กู้เหยี่ยนเองก็มีข้ออ้างสารพัดที่ไม่อยากเรียน ส่วนกู้เสี่ยวซุ่นเรียนอะไรก็ไม่เข้าหัว

จี้จิ่วอาวุโสเองก็อายุมากแล้ว หากต้องรับมือกันวันสองวันยังพอไหว แต่หากต้องต่อล้อต่อเถียงกันทุกวันแบบนี้ เขาเองนี่แลคงบ้าตายไปเสียก่อน

ยิ่งไปกว่านั้น เขาเองก็ใช่ว่าจะมีเวลาว่างทุกวัน หากมีงานที่กั๋วจื่อเจียน หน้าที่การสอนหนังสือก็จะตกมาอยู่ที่กู้เจียว

ด้วยเหตุนี้ช่วงที่ผ่านมากู้เจียวจึงยุ่งมาก

วันนี้เสี่ยวจิ้งคงมีการบ้านวิชาลูกคิด กู้เจียวให้เขาหยิบลูกคิดทองคำออกมา “ลูกคิดเจ้าล่ะ ฉู่อวี้เอามาคืนเจ้าหรือยัง”

ดวงตาของเสี่ยวจิ้งคงล่อกแล่ก “คืนแล้ว แต่ว่า...ข้าให้พี่โจวโจวยืมไปน่ะ! เป็นเพื่อนกันก็ต้องปฏิบัติอย่างเท่าเทียม!”