บทที่ 344 เริ่มสงสัย

บทที่ 344 เริ่มสงสัย

แน่นอนว่าคนของตำหนักฮว๋าชิงไม่กล้าถวายอาหารสุ่มสี่สุ่มห้าให้องค์ชายเจ็ดเป็นแน่

ฮองเฮาหันหน้าไปหาฮ่องเต้ พบว่าฮ่องเต้เองก็ดูเหมือนจะไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นเหมือนกัน

ถ้าเช่นนั้น คนที่น่าจะมีความเป็นไปได้มากที่สุด ก็น่าจะเหลืออยู่แค่คนเดียว

เซียวฮองเฮาพยายามกัดฟันแน่นไม่หลุดพูดอะไรแล้วเดินไปที่เตียงโผกอดฉินฉู่อวี้

ฮ่องเต้ขมวดคิ้วและถอนหายใจอย่างอดไม่ได้

กว่าฮ่องเต้จะเสด็จกลับมาที่ตำหนักหวาชิงก็เป็นเวลาดึกมากแล้ว ส่วนฉินฉู่อวี้ที่ผ่านเรื่องผ่านราวมาทั้งคืนตอนนี้ก็ได้นอนหลับปุ๋ยพร้อมกับละเมอไม่ให้เสด็จพ่อลงโทษเขา

เซียวฮองเฮาได้แต่มองดูองค์ชายเจ็ดไปน้ำตาไหลพรากไป

“ฝ่าบาทระวังพื้นด้วยพ่ะย่ะค่ะ” เว่ยกงกงถือโคมไฟนำทางฮ่องเต้กลับตำหนัก

พอมาถึงหน้าทางขึ้นบันไดก็ชะลอก่อนที่จะก้าวเท้าอย่างระมัดระวัง

ที่ปลายสุดของทางเดิน มีร่างผอมบางของใครบางคนยืนอยู่ พอเดินเข้าไปใกล้ๆ ถึงได้รู้ว่าเป็นจิ้งไท่เฟย “มันดึกมากแล้ว ทำไมเสด็จแม่ไม่พักผ่อน”

ในมือของจิ้งไท่เฟยกำลูกกระวาน ไม่สามารถซ่อนความกังวลในดวงตาได้ “ได้ยินว่าเกิดเรื่องกับองค์ชายเจ็ดรึ”