บทที่ 333 โต้กลับ (2)

บทที่ 333 โต้กลับ (2)

กู้เจียวปลดม่านลงแล้วเปิดหน้าต่างฝั่งสารถี จากนั้นยิงเข็มเงินไปที่เขา

ชายคนนั้นร้องด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่รถม้าจะเสียการทรงตัวและล้มลงไป

“แม่นางกู้ นี่ท่านจะ…” เสี่ยวซานจื่อตกใจ

“กลับไปทางเดิม!” กู้เจียวไม่มีเวลาอธิบายกับเขา

สมกับเป็นคนสนิทของกู้เจียว ในช่วงเวลาคับขันแบบนี้ เสี่ยวซานจื่อยังคงมีสติตลอดเวลา ถ้าเป็นเถ้าแก่รองละก็ป่านนี้คงเป็นลมหมดสติไปแล้ว

เขาเชื่อคำพูดของกู้เจียวและไม่พูดถามอะไรต่อ

น่าเสียดายที่มันสายเกินไปแล้ว คนในชุดดำที่ซุ่มอยู่ใต้ชะง่อนผาพุ่งเข้ามาทางนี้ราวกับลูกธนู

ทุกคนถือมีดขนาดใหญ่แวววาวไว้ในมือ ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยจิตสังหารที่น่ากลัว!

ไม่ต้องรอให้กู้เจียวนับก็รู้ว่าคนพวกนี้มากันสิบคน

เหอะ ดีจริงๆ ถึงกับส่งคนถึงสิบคนมาลอบทำร้ายเชียว!

“เจ้าหนีไปก่อน!”

กู้เจียวกระโดดลงจากรถม้า

เสี่ยวซานจื่อเชื่อฟังกู้เจียวอย่างดี เขารู้ตัวเองว่าอยู่ไปก็พาลแต่จะเป็นภาระให้แม่นางกู้

สู้เขารีบหนีออกไปแล้วไปแจ้งความหรือไม่ก็ตามคนมาช่วยแม่นางกู้ยังจะดีเสียกว่า

และแน่นอนว่า ถ้าเขาล่อพวกชายชุดดำมาได้ก็น่าจะช่วยแบ่งเบาได้บ้าง