บทที่ 331 มองออก (2)

บทที่ 331 มองออก (2)

เซียวลิ่วหลัวไปยังตำหนักเหรินโซ่ว

จวงไทเฮากับกำลังตรวจสมุดบัญชี ฉินกงกงเชิญเซียวลิ่วหลังเข้ามาพลางถาม “จะให้ข้ากราบทูลไทเฮาหรือไม่”

“ไม่เป็นไร ข้าแค่เอาของกินมาให้ไทเฮานิดหน่อยน่ะ” เซียวลิ่วหลังเอ่ยพลางยื่นกล่องอาหารที่เตรียมมาให้กับฉินกงกง “จิ้งคงเก็บพุทรา รบเร้าข้าว่าอย่างก็ต้องนำมามอบให้ท่านย่าให้ได้”

เสี่ยวจิ้งคงที่กำลังเรียนหนังสืออยู่ที่กั๋วจื่อเจียนในตอนนี้ ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าได้กลายเป็นเครื่องมือของเซียวลิ่วหลังไปแล้ว

ฉินกงกงรับมาด้วยรอยยิ้ม “จิ้งคงช่างมีน้ำใจนัก”

เซียวลิ่วหลังเอ่ยถามเสียงเรียบ “ว่าแต่ฉินกงกง ตำหนักเหรินโซ่วมีหยกพันคิมหันต์หรือไม่ ข้าจะขอดูสักหน่อยได้หรือเปล่า”

“ไม่ต้องเกรงใจ เซียวซิวจ้วนมิใช่คนนอกเสียหน่อย ข้าจะให้คนนำมาให้” ฉินกงกงพาเซียวลิ่วหลังไปนั่งที่ศาลาแห่งหนึ่ง ก่อนจะสั่งให้คนไปหยิบป้ายหยกแผ่นนั้นมาจากห้องบรรทมของไทเฮา

“เชิญเซียวซิวจ้วนดูได้เลยขอรับ” ฉินกงกงยื่นป้ายหยกให้เซียวลิ่วหลังด้วยตนเอง