บทที่ 323 อภิมหาเศรษฐี (1)

บทที่ 323 อภิมหาเศรษฐี (1)

บุรุษนอกวังไม่อาจเข้านอกออกในวังหลังได้สะดวก คนที่สามารถเข้าออกได้ต้องมีราชโองการหรือรับสั่งจากฮ่องเต้เท่านั้น แต่เห็นได้ชัดว่าจวงไทเฮาเองก็มีอำนาจนั้นเช่นกัน

ราชครูจวงถูกฉินกงกงพาตัวมายังตำหนักเหรินโซ่ว ฉินกงกงเคร่งครัดตามกฎระเบียบ ใบหน้ายิ้มแย้มเป็นกันเอง ทำเอาคนคาดเดาไม่ออกว่าจวงไทเฮาเรียกตัวเขาเข้าวังด้วยจุดประสงค์ใด

คิดเสียว่าเป็นเรื่องดีก็แล้วกัน

ราชครูจวงไปยังห้องหนังสือของตำหนักปีกข้าง จวงไทเฮาพลิกตรวจบัญชีตลอดทั้งเช้า แต่เพราะภาระงานที่สะสมมานานหลายวัน จึงยังมีบางส่วนที่ตรวจไม่เสร็จสักที

“ไทเฮา” ราชครูเดินเข้ามาด้วยรอยยิ้ม พลางประสานมือถวายบังคม

ทว่าจวงไทเฮากลับไม่แยแสเขา ยังคงพลิกเปิดสมุดบัญชีที่กองเป็นภูเขาอย่างไม่ช้าไม่เร็วนัก

ราชครูจวงนึกว่าไทเฮาไม่ได้ยิน จึงเดินก้าวเข้าไปใกล้ก่อนจะเอ่ยขึ้นอีกครั้ง “ไทเฮา”

“ข้าไม่ได้หูหนวก” จวงไทเฮาเอ่ยเสียงเรียบไร้อารมณ์ ไม่แม้แต่จะเหลือบตาขึ้นมอง วางสมุดบัญชีเล่มหนึ่งไว้บนกองบัญชีที่ไม่อาจนำทูลฮ่องเต้ได้

สีหน้าของราชครูจวงเปลี่ยนไปเล็กน้อย