บทที่ 319 ลงมือ

บทที่ 319 ลงมือ

เป็นอีกครั้งที่เซวียนผิงโหวต้องมารู้สึกช้ำใน

เด็กสมัยนี้ชักจะปีนเกลียวใหญ่แล้วนะ!

เซวียนผิงโหวเอามือกุมหน้าอก

เขาคือเซวียนผิงโหวผู้ไม่เกรงกลัวสิ่งใด ผู้ยิ่งใหญ่ศัตรูยอมสยบ แต่ไฉนพอมาอยู่ต่อหน้าเจ้าเด็กตัวกะเปี๊ยกนี่เขาถึงได้กลายเป็นหมาหัวเน่ากันนะ

และเป็นอีกครั้งที่เซวียนผิงโหวลืมไปแล้วว่าตัวเองมาที่นี่ทำไม

และแล้วก็ถึงเวลาเลิกงานของสำนักฮั่นหลิน

ช่วงนี้บัณฑิตหยางลางาน งานในมือของเขาจะว่าน้อยก็ไม่น้อย มากก็ไม่มาก คนที่จะมาช่วยแบ่งเบางานได้ก็มีไม่มากนัก ในหมู่พวกเขา เรื่องของการสอนชู่จี๋ซื่อส่วนใหญ่ถูกแบ่งระหว่างเซียวลิ่วหลังและอันจวิ้นอ๋อง

เดิมทีบัณฑิตหยางรับผิดชอบด้านคณิตศาสตร์และปฐพีวิทยา แต่บัณฑิตหานขอให้พวกเขาเลือกอย่างใดอย่างนึง โดยอันจวิ้นอ๋องเลือกคณิตศาสตร์เพราะเขาไม่ใช่ชาวบ้านชาวเมือง และเขาไม่มีประสบการณ์ด้านการเกษตรเท่าเซียวลิ่วหลัง

เซียวลิ่วหลังไม่เอ่ยอะไร เลยได้รับวิชาการเกษตรไปโดยปริยาย

ว่าไปแล้ว เขาเองก็ไม่ได้มีประสบการณ์ด้านนี้มากมายเท่าใดนัก