บทที่ 290 ออดอ้อน (1)

บทที่ 290 ออดอ้อน (1)

กู้เจียวรออยู่ที่หน้าประตูกั๋วจื่อเจียนนานแล้วแต่ก็ไม่เห็นเสี่ยวจิ้งคงออกมาเสียที จึงถามยามถึงได้รู้ว่ายังไม่เลิกเรียน นางจึงตั้งใจว่าจะรอต่อไป

ทว่ารอเพียงไม่นาน เสี่ยวซานจื่อก็มาหาด้วยสีหน้าร้อนรน “แม่นางกู้! มีคนไข้ที่ต้องรักษาโดยด่วน หมอในโรงหมอออกตรวจข้างนอกกันหมด มีเพียงหมอหลูอยู่ที่โรงหมอ เขาเองก็ปลีกตัวไม่ได้เพราะที่โรงหมอมีคนไข้!”

“รู้แล้ว ข้าจะไปรักษาเอง” กู้เจียวขึ้นนั่งบนรถม้าของเสี่ยวซานจื่อ แล้วกลับไปหยิบกล่องยาที่ตรอกปี้สุ่ยก่อน จากนั้นก็ไปโรงหมอเพื่อพบกับเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่มาหาหมอ

เสื้อผ้าอาภรณ์ที่เด็กหนุ่มสวมใส่ดูไม่เหมือนมาจากตระกูลร่ำรวยแต่อย่างใด เขาติดรถม้าคนอื่นมาที่นี่ ตอนกลับก็นั่งอยู่นอกตัวรถเหมือนกับเสี่ยวซานจื่อ

อากาศยามเดือนห้านั้นไม่หนาว ตอนบ่ายถึงขั้นร้อนอบอ้าวเสียด้วยซ้ำ

หนุ่มน้อยนั่งตากลมอยู่ข้างนอก