บทที่ 286 ไทเฮาเสด็จ (2)

บทที่ 286 ไทเฮาเสด็จ! (2)

วิชาตัวเบาของกู้เฉิงเฟิงนับว่าไม่เลว แต่ยอดฝีมือในจวนเหล่านั้นก็ไม่ใช่ไก่กา โดยเฉพาะยามนี้ที่พวกเขาพกธนูมาด้วย

ทหารเหล็กของจวนเซวียนผิงโหวและมือธนูของจวนหยวนไซว่ล้วนเป็นที่เลื่องชื่อในหกแคว้น

ธนูแกร่งถูกง้างเป็นทิวแถว ลูกธนูหวีดหวิวร่ำร้องเต็มผืนฟ้า ถนนหนทางเต็มไปด้วยห่าธนู

ทั้งคู่จำต้องเร้นกายเข้าไปในตรอกข้างๆ

พิงกำแพงไว้ เสียงห่าธนูหวีดหวิวอยู่ข้างหู กู้เฉิงเฟิงใจเต้นราวกับรัวกลอง “น่ากลัวยิ่งนัก!”

มิน่าเล่าว่ากันว่ามีมือธนูตระกูลถังเฝ้าปกป้องเมือง แม้แต่กองทัพแคว้นเยี่ยนก็ยังโจมตีไม่ได้ กล้าหาญองอาจเกินไปแล้ว!

ฟิ้ววว!

พวกเขาหลบเข้ามาในตรอกแล้วแท้ๆ ทว่ายังคงมีลูกธนูดอกหนึ่งที่เหมือนมีตาพุ่งมาหาพวกเขาอยู่!

ทั้งคู่พากันถอยหลังไป

ลูกธนูปักอยู่บนพื้นหินอ่อนสามชุ่น ขนธนูแกว่งเป็นเงา!

แม้แต่กู้เจียวที่เคยเห็นอาวุธมายังอดยอมรับไม่ได้ว่ามือธนูตระกูลถังร้ายกาจ

ไอสังหารเข้มข้นกว่าคืนนั้นที่พวกเขาไล่ฆ่านางมากนัก คืนนั้นถังเย่ว์ซานคงคิดจะจับเป็น จึงไม่ได้ใช้เรี่ยวแรงทั้งหมด