บทที่ 285 ความจริง

บทที่ 285 ความจริง

ห้องมืดมิดไร้แสงใด กลิ่นยาเส้นอ่อนๆ แผ่ออกจากกระถางกำยาน

ถังหมิงถูกพันไว้ทั้งตัวราวกับบ๊ะจ่าง ทั้งทรมานและเจ็บปวดจึงสลบไป ไม่รู้สึกเลยสักนิดว่ามีเงามืดร่างหนึ่งกำลังค่อยๆ คืบคลานเข้ามาใกล้ตนอย่างเงียบเชียบ

เงามืดนั้นเดินมาหยุดอยู่หน้าเตียง ก่อนจะชูกริชในมือขึ้น ประกายกริชเย็นเยียบสะท้อนสู่ดวงตาถังหมิง

ถังหมิงพลันลืมตาโพลงขึ้นทั้งสองข้าง “ใครน่ะ!”

คนผู้นั้นปิดปากถังหมิงไว้ อีกมือถือกริชแน่น ก่อนจะแทงลงไปที่ท้องของถังหมิงอย่างแรง!

ถังหมิงดิ้นพล่าน แต่เขาที่บาดเจ็บหนักไหนเลยจะมีเรี่ยวแรงเหลืออยู่

เมื่อเห็นว่ากริชของเขาใกล้จะแทงเข้ามาในร่างตัวเอง ทันใดนั้น หน้าต่างพลันถูกคนกระแทกเปิด ลูกดอกพุ่งทะยานยิงเข้ามาปักข้อมือคนผู้นั้น

ข้อมือของคนผู้นั้นได้รับบาดเจ็บ ความเจ็บปวดแล่นปราดขึ้นมาทำให้นิ้วทั้งห้าคลายออก กริชจึงตกลงพื้นไป

คนผู้นั้นเห็นท่าไม่ดี จึงหันหลังจะหนี เพิ่งจะดึงประตูห้องเปิดออกก็ถูกกู้เจียวขวางไว้หน้าประตู

เขามองคนชุดดำสวมหน้ากากที่ปรากฏตัวขึ้นกลางอากาศอย่างหวาดผวา ก่อนจะหันหลังวิ่งไปทางหน้าต่าง กู้เฉิงเฟิงกระโดดเข้ามาจากหน้าต่าง