บทที่ 280 หลังชำระแค้น (2)

บทที่ 280 หลังชำระแค้น (2)

สายตาหนึ่งจ้องมองกู้เจียวที่กำลังจะถูกยิงจนพรุน ทันใดนั้นเงาดำตะคุ่มก็ลอยตัวขึ้นเหนือกำแพงแล้วคว้าเอวของกู้เจียวไว้ แล้วใช้ดาวกระจายโต้กลับศรธนู ก่อนจะโอบร่างของกู้เจียวร่อนลงบนหลังม้าอย่างนิ่มนวล

“ไป!”

เขากระชากบังเหียน ม้างามควบไปข้างหน้าในทันใด!

ม้าชั้นยอดวิ่งแรงดีไม่มีตกไปไกลหลายสิบลี้ท่ามกลางราตรีอันมืดมิด ในตอนนั้นพวกเขามาถึงยังริมทะเลสาบหนึ่ง

นั่นเป็นทะเลสาบที่มีไว้สำหรับชื่นชมความงดงามและผ่อนคลายอารมณ์ แมกไม้เขียวขจีน้ำใส ทิวทัศน์สวยงามเหมาะแก่การดื่มด่ำ ยามกลางวันมีคนมากมายนั่งเรือประดับหรือล่องเรือบนทะเลสาบแห่งนี้ ยามเกลียวคลื่นน้ำกระเพื่อมไหวช่างเป็นภาพอันแสนงดงาม

ยามค่ำคืนไร้ผู้คนเช่นนี้ นอกจากเรือประดับที่เทียบท่าหลับใหลแล้ว ก็ไม่มีผู้ใดอีก

ภายใต้ท้องนภาสูงตระหง่านนี้ มีเพียงคนสองคนและม้าหนึ่งตัว

“ทิ้งห่างหรือยัง” กู้เจียวที่นั่งอยู่ด้านหน้าเขาเอ่ยถาม

“อืม ทิ้งห่างแล้วล่ะ” เขาตอบ

ทิ้งห่างตั้งนานแล้ว แต่เพราะกลัวว่าจะมีใครพบเห็นเข้า จึงหนีมาไกลอีกหน่อย

กู้เจียววาดขาไถลตัวลงจากอานม้า