บทที่ 270 พบกันอีกครา (1)

บทที่ 270 พบกันอีกครา (1)

ทั้งสองนั่งรถม้าของเว่ยกงกงเข้าวังหลวง

อย่างไรเสียเว่ยกงกงก็เป็นผู้ดูแลใหญ่ของตำหนักหวาชิง หน้าประตูวังไม่มีใครกล้าขวางรถม้าของเขา คนทั้งกลุ่มจึงเข้าวังมาได้อย่างราบรื่น

หากว่ากันอย่างจริงจังตำหนักหวาชิงเป็นของวังหลัง ชายนอกเข้ามาได้ เพียงแต่เข้าเฝ้าฮ่องเต้ไม่ได้ เว่ยกงกงจึงต้องไปแจ้ง

ทว่าพอเขาไปแจ้ง ฮ่องเต้ก็หมดสติไปแล้ว สภาพพระองค์ย่ำแย่มาก ใบหน้าบวมแดง หายใจลำบาก เหมือนจะหมดลมหายใจไปได้ตลอดเวลา

“ฝ่าบาท!”

เว่ยกงกงไม่มีเวลามาสนใจอะไรมาก เขารีบไปพากู้เจียวกับเซียวลิ่วหลังเข้ามาทันที

นี่เป็นครั้งแรกที่เซียวลิ่วหลังดูกู้เจียวรักษาคนไข้ ตอนผ่าตัดให้กู้เฉิงหลินที่ตรอกปี้สุ่ยตอนนั้นมีแต่กลิ่นคาวเลือด กู้เจียวจึงปิดประตู ไม่อนุญาตให้เซียวลิ่วหลังเข้ามา

กู้เจียวหิ้วกระเป๋ายามาตรงหน้าเตียงไม้สีเหลืองอร่ามด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ก่อนเอ่ยอย่างสงบนิ่งไม่สะทกสะท้านว่า “จุดไฟที”

“เร็วเข้า! รีบจุดโคม!” เว่ยกงกงรีบสั่งการ

เทียนทุกเล่มถูกจุดหมด ปรับตะเกียงน้ำมันให้สว่างที่สุด ห้องบรรทมสลัวพลันสว่างไสวขึ้นมา