บทที่ 259 เป็นที่โปรดปราน

บทที่ 259 เป็นที่โปรดปราน

ทุกคนประหลาดใจที่เขาไม่นั่งลงตรงที่ควรจะนั่ง แต่กลับไปนั่งข้างเซียวลิ่วหลังแทน

แต่พอมาคิดได้ว่าเมื่อคืนหนิงจื้อหย่วนเองก็รีบกลับ แถมวันนี้ยังมาร่วมงงานช้า สงสัยว่าคงไม่ได้รู้เรื่องนินทาของเซียวลิ่วหลัง แถมหนิงจื้อหย่วนเองก็เป็นคนฐานะต่ำเตี้ยเรี่ยดิน ไม่รู้กฎเกณฑ์อะไร คงคิดไปเองว่าจอหงวนกับปั้งเหยี่ยนอยู่ระดับเดียวกัน

นี่สินะพวกคนจน นอกจากจะไม่รู้กฎเกณฑ์สังคมแล้ว ยังไม่รู้ตัวอีกว่าทำให้คนอื่นเขารู้สึกแย่ไปด้วย

แต่กระนั้น ผู้คนส่วนใหญ่ยังคงพุ่งเป้าและโยนความเกลียดชังไปที่เซียวลิ่วหลังมากกว่าอยู่ดี ด้วยความที่หนิงจื้อหย่วนไม่ใช่คนที่น่าดึงดูดขนาดนั้น เรียกได้ว่าไม่มีอะไรน่าสนใจเลย

พอคิดได้ดังนั้น ผู้คนต่างก็มุ่งความสนใจและความเกลียดชังไปที่เซียวลิ่วหลังอีกครั้ง และเริ่มพูดคุยนินทาถึงเขากันอย่างสนุกปาก

เซียวลิ่วหลังนั่งเฉยๆ ไม่สนใจสิ่งรอบข้าง