บทที่ 257 คืบหน้า
ที่จริงเซียวลิ่วหลังเองก็รู้สึกเหมือนฝันไปเช่นกัน
แม้เขาจะเคยไปเยือนที่วังมาแล้วหลายต่อหลายครั้งก็จริง แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เดินลอดประตูหลวงซึ่งเป็นประตูหลักของวังและเป็นประตูสำหรับคนใหญ่คนโตเท่านั้นที่จะเดินผ่านได้ โดยจอหงวน ปั้งเหยี่ยน และทั่นฮวาได้มีโอกาสเดินผ่านประตูหลวงในครั้งนี้
ตอนแรกเขาก็คิดว่าตัวเองไม่น่าจะรู้สึกตื่นเต้นอะไร
แต่พอเอาเข้าจริง วินาทีที่ลอดผ่านประตูนั้น ความรู้สึกก็พลันเปลี่ยน
แม้เซียวลิ่วหลังจะไม่ได้ออกอาการหนักเท่าเฝิงหลินก็ตาม
“เจ้ายังมีโอกาสทำงานรับใช้ราชสำนักไปอีกนาน” เซียวลิ่วหลังเอ่ยกับเฝิงหลิน
เฝิงหลินจึงกระซิบตอบไปว่า “แต่ข้าไม่อยากกลับไปประจำที่ชนบท ข้าอยากทำงานที่สำนักฮั่นหลิน ข้าล่ะอิจฉาเจ้านักที่ได้เข้าทำงานที่นั่น”
จอหงวนยังถือว่าไม่ใช่ตำแหน่งสูงสุดของสำนักฮั่นหลิน โดยตำแหน่งสูงสุดถูกเรียกว่าฮั่นหลิน
Support your favorite authors and translators in webnovel.com