บทที่ 237 ตามหาหมอ (2)

บทที่ 237 ตามหาหมอ (2)

นางเพิ่งมาถึงโรงหมอได้ไม่นานมาก รุ่ยอ๋องเฟยก็มาหา

ในมือหอบกล่องฉินมาด้วย

อันที่จริงเมื่อวานบรรเลงเสร็จนางก็รู้ว่าฉินนี้สูงค่ามาก ที่ไม่ได้แสดงออกต่อหน้าทุกคนเพราะไม่อยากให้เป็นที่สนใจมากเกินไป

ทั้งคู่พากันมาที่เรือนของกู้เจียว

รุ่ยอ๋องเฟยเล่าเรื่องหยิบฉินผิดให้ฟัง “ขันทีข้าทำงานสะเพร่าเอง ขอโทษด้วยนะ”

กู้เจียวเข้าใจว่าเรื่องมันเป็นมาอย่างไรแล้ว นางจึงส่ายหน้า “ทางข้าเองที่สะเพร่า”

อย่างไรเสียเสี่ยวเจียงหลีก็ยังเป็นเด็ก นางควรจะตรวจสอบกล่องฉินให้ดีก่อน

รุ่ยอ๋องเฟยจับมือกู้เจียวไว้ “เช่นนั้นข้าก็คงต้องขอบใจในความสะเพร่าของเจ้านัก! เมื่อวานหาไม่ได้ฉินเจ้าล่ะก็ ข้าคงได้เป็นตัวประกอบของคนอื่นแน่!”

รุ่ยอ๋องเฟยก็มีจิตใจที่อยากเอาชนะเช่นกัน โดยเฉพาะในด้านดนตรี นางไม่ยอมเป็นตัวประกอบใครเด็ดขาด

“เวินหลินหลังคงจะรู้ในจุดนี้แน่ จึงได้ไม่บอกข้าก่อนล่วงหน้าว่าข้าต้องร่วมบรรเลงกับคนอื่น! ไหนจะอาจารย์เซี่ยที่จู่ๆ ก็ล้มอีก ข้าว่านางไม่อยากให้อาจารย์เซี่ยขึ้นเวทีชัดๆ!”

นางไปสืบมาแล้ว อาจารย์เซี่ยไม่ได้รับบาดเจ็บ