บทที่ 229 พี่สาวน้องชาย (1)

บทที่ 229 พี่สาวน้องชาย (1)

ครั้นกู้เจียวมีใจอยากจะเชยชมใบหน้าอันหล่อเหลาของคนตรงหน้าเสียหน่อย แต่พอมือเรียวยาวของเขาสัมผัสเข้ามาที่ท้องน้อยบวมหน่วงของนาง ก็รู้สึกสบายเสียจนเผลอหลับไปอย่างรวดเร็ว

เสียงลมหายใจเข้าออกดังขึ้นเป็นจังหวะ

ชายหนุ่มค่อยๆ ยกมือออก ห่มผ้าห่มให้ ดับไฟลง แล้วค่อยๆ ย่องออกจากห้อง

ปลายนิ้วของเขายังคงรู้สึกได้ถึงไออุ่นและกลิ่นตัวของหญิงสาว เขาจ้องเข้าไปที่มือของตัวเองด้วยสายตาตื่นตระหนก และจู่ๆ ก็รู้สึกได้ว่าตัวเองทำเกินไปแล้ว ก่อนจะหลับตาลง

เซียวลิ่วหลังเอ๋ยเซียวลิ่วหลัง เจ้าทำอะไรลงไปน่ะ

กู้เจียวนอนหลับสบายจนตื่นสาย จนเสี่ยวจิ้งคงและเซียวลิ่วหลังออกไปที่กั๋วจื่อเจียนแล้ว

กู้เจียวเลยต้องออกจากเรือนพร้อมกับกู้เหยี่ยนและกู้เสี่ยวซุ่น

“กินยาแล้วหรือยัง” กู้เจียวหันไปถามกู้เหยี่ยน

“อืม กินแล้ว” เขาตอบ

แม่นางเหยาไม่ต้องใช้ยาแก้อาการซึมเศร้าแล้ว ส่วนโรคหัวใจของกู้เหยี่ยนนั้นยังต้องกินยาต่อเนื่องไปตลอด แต่ด้วยความที่เขาอายุมากขึ้น การทานยาเรื่อยๆ อาจทำให้ดื้อยาได้ ดังนั้นทางที่ดีที่สุดคือต้องได้รับการผ่าตัด

“ท่านพี่!” กู้เหยี่ยนยืนรอหน้าประตูเรือน