บทที่ 223 สามีภรรยา (1)

บทที่ 223 สามีภรรยา (1)

ตู้เสี่ยวอวิ๋นคิดจะวิ่งหนีไป

รุ่ยอ๋องเฟยตวาดเสียงดุ “หยุดเดี๋ยวนี้!”

ตู้เสี่ยวอวิ๋นขนหัวลุก แล้วนั่งลงกลับบนเก้าอี้แต่โดยดี

ตู้เสี่ยวอวิ๋นร้อนใจจะแย่แล้ว กว่าไท่จื่อเฟยจะได้มาที่สำนักบัณฑิตสักหน นางจะไปดูไท่จื่อเฟย!

นางน่ะนะ ตัวนั่งอยู่บนเก้าอี้ แต่ตาเอาแต่มองไปข้างนอกอยู่เรื่อย แค่ดูก็รู้ว่านางไม่อยากนั่งอยู่ตรงนี้

รุ่ยอ๋องเฟยโมโหน้องสาวตัวเองยิ่งนัก แทบจะถลึงตาใส่น้องสาวด้วยความไม่สบอารมณ์ เหลือแค่คว้าเชิงเทียนโยนใส่เท่านั้นแล้ว!

ชาติที่แล้วนางไปทำกรรมอะไรมา เหตุใดจึงได้มีน้องสาวที่ไม่ช่วยคนกันเองแต่กลับไปช่วยคนอื่นเช่นนี้

โชคดีที่หลี่หวานหว่านตั้งใจฟังจริงๆ

นางนั่งตัวตรงบนเบาะรองนั่งฝั่งตรงข้ามกับรุ่ยอ๋องเฟย บนโต๊ะเล็กๆ ตรงหน้านางนั้นมีฉินโบราณวางไว้หนึ่งตัว เป็นฉินที่อาจารย์ดนตรีมอบให้นางเมื่อตอนสอบปีที่แล้ว

คุณภาพเสียงดีมาก นางชอบมากและทะนุถนอมมากด้วย ทุกๆ วันจะดูแลอย่างระมัดระวัง ไม่ให้โดนฝุ่นแม้แต่น้อย

สำหรับวิชาในวันนี้ หลี่หวานหว่านพออกพอใจมากนัก นางเป็นสตรีจากครอบครัวที่ต่ำต้อย จึงไปเล่นอะไรกับพวกคุณหนูส่วนใหญ่ในสำนักบัณฑิตสตรีไม่ได้