บทที่ 203 ที่มาที่ไป

บทที่ 203 ที่มาที่ไป

ทั้งตำหนักจินหลวนไม่มีผู้ใดกล้าพูดจาต่อหน้าฝ่าบาทเช่นนี้

เว่ยกงกงหน้าถอดสี

สีหน้าของกู้จิ่นอวี๋ก็เปลี่ยนไปเช่นกัน

ทว่านางไม่ได้มีท่าทีลนลานเพียงเพราะคำพูดของอีกฝ่าย

นางบังคับให้ตัวเองสงบนิ่ง

ฝ่าบาทมองกู้จิ่นอวี๋ด้วยสายตาแปลกประหลาด พลางเอ่ยกับช่างเหล็กชราและช่างไม้ “นางคือแม่นางกู้”

ช่างไม้ไม่เคยเจอกู้จิ่นอวี๋มาก่อน จึงไม่กล้าพูดออกไป

ทว่าช่างเหล็กชรานั้นจำได้แม่น เขายกมือขึ้นโบก “ไม่ใช่นางพ่ะย่ะค่ะ! แม่นางกู้มิได้หน้าตาเช่นนี้!”

เว่ยกงกงยิ้มพลางเอ่ย “ไม่ใช่ว่าเจ้าจำผิดหรอกหรือ เจ้าลองดูอีกที”

ช่างเหล็กชราตีเหล็กมาทั้งชีวิต เขาไม่เก่งเรื่องเข้าสังคมสักเท่าไหร่ ทำการใดไม่เคยอ้อมค้อม ยามโมโหเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นมา ยังลืมไปเสียสนิทว่าตัวเองกับพูดอยู่กับฮ่องเต้ “ไม่ต้องดูแล้ว! แม่นางกู้อยู่ที่ร้านข้าทั้งบ่าย มีหรือข้าจะจำไม่ได้ว่าหน้าตาเป็นเช่นไร อีกอย่าง เสียงพูดของนางก็ไม่ใช่แบบนี้! ไม่ใช่! ไม่ใช่! พวกท่านเข้าใจผิดแล้ว!”

เว่ยกงกงเอ่ยยิ้มเจื่อน “พวกเจ้าแน่ใจหรือว่าแม่นางผู้นั้นแซ่กู้ เป็นลูกสาวของจวนโหว”

“แน่ใจ แน่ใจ!” ช่างเหล็กชราไม่ลืมที่จะพยักหน้า