บทที่ 197.2 ทายาทตัวจริงตัวปลอม (2)

บทที่ 197.2 ทายาทตัวจริงตัวปลอม (2)

ส่วนเฝิงหลินกับหลินเฉิงเย่พอเห็นโจทย์ก็เข่าแทบทรุด ด้วยความที่สองคนนี้ไม่ได้มีหัวเรื่องกลการเมือง จึงไม่รู้ความหมายแฝงของโจทย์นี้ จึงตีความไปตามความหมายของโจทย์

ด้วยความที่เฝิงหลินเป็นลูกชายคนเดียว มรดกย่อมตกเป็นของเขาอยู่แล้ว!

ส่วนหลินเฉิงเย่ แม้จะเป็นบุตรภรรยาน้อย แต่บิดาของเขาเคยบอกไว้ว่าการสืบทอดมรดกนั้นไม่นับว่าเป็นเรื่องมีเกียรติ ต้องได้เป็นขุนนางจึงจะมีเกียรติ ดังนั้น พวกพี่ชายของเขาจึงไม่มีใครสนใจเรื่องสืบทอดมรดก มุ่งหน้าสอบขุนนางเคอจวี่อย่างตั้งอกตั้งใจแทน

หากเขาสอบจิ้นซื่อไม่ได้ ก็จะกลับไปสืบทอดมรดกของตระกูลเป็นเศรษฐีน้อยผู้ร่ำรวย

เฮ้อ นั่นไม่ใช่เขาเลยสักนิด น่าเศร้านัก

ส่วนเซียวลิ่วหลัง ท่าทีของเขาไม่ได้เปลี่ยนไปจากเดิมเมื่อเห็นโจทย์ แต่ก็สัมผัสได้ถึงความหินของด่านนี้เมื่อเทียบกับสองด่านที่ผ่านมา

เขาหลับตาลง ทำสมาธิราวครึ่งชั่วยาม ละทิ้งความคิดในหัวทั้งหมด

……

เวลาผ่านไป ผู้เข้าสอบเริ่มล้าจนอยากจะเขวี้ยงพู่กันทิ้ง ขณะเดียวกัน ด้านนอกสนามสอบ ร่างซูบผอมของใครคนหนึ่งกำลังเดินอยู่บนทางที่ปูด้วยหินอ่อน ชายตาเหม่อลอยไปที่กำแพงสนามสอบ