บทที่ 100.1 เรียกร้องความสนใจ (1)

บทที่ 100.1 เรียกร้องความสนใจ (1)

ไฉนไก่บ้านนี้ถึงร้องจิ๊บๆ เล่า ปกติต้องร้องว่ากุ๊กๆ ไม่ใช่รึ

สิ่งที่เศร้าที่สุดในโลกก็คือ แม้แต่ไก่ยังข้ามขั้นไปร้องภาษานกได้ แต่เขากลับพูดภาษาเติร์กไม่ได้...

แม่นางเหยาสังเกตเห็นว่าเรือนของกู้เจียวมีการต่อเติมใหม่ กระเบื้องหลังคาถูกเปลี่ยนใหม่ แถมยังสร้างห้องใหม่ที่ลานด้านหลังด้วย

“เจียวเจียว” แม่นางเหยาเอ่ยเรียกลูกสาวตนเองที่กำลังเทน้ำใส่หม้อ “ถ้าหาก ข้าขออยู่ที่นี่สักพัก…จะได้ไหม”

กู้เจียวเทน้ำเสร็จแล้วก็วางกระบอกน้ำไว้ด้านข้าง จากนั้นหันมามองแม่นางเหยาด้วยสีหน้างุนงง

แม่นางเหยารีบเอ่ย “ข้าช่วยงานบ้านเจ้าได้นะ!”

ถึงแม้แม่นางเหยาจะเติบโตในบ้านคนมีฐานะ แต่ในอดีตครอบครัวเคยมีฐานะปานกลาง จึงไม่ได้ถูกเลี้ยงดูอย่างลูกคุณหนู

แน่นอนว่าถ้าให้นางทำงานไร่งานสวนอาจจะดูหนักไปหน่อย แต่ในเมื่อลูกสาวนางทำได้ ไฉนนางจะทำไม่ได้เล่า

“ไม่ต้องหรอก ข้าทำเองได้” กู้เจียวปฏิเสธ

“เช่นนั้น…ข้าทำกับข้าวได้! ฝีมือครัวของข้าไม่เลวเลยนะ! ครั้งก่อนเจ้ายังบอกเลยว่าขนมของข้าอร่อย ข้าจะทำให้เจ้ากินทุกวันเลย!”

“ไม่เป็นไร” กู้เจียวเอ่ย