675

บทที่ 675 ผลกรรม

“ถ้าอย่างนั้นฉันก็วางใจ” เจียงจื้อหยวนยกมุมปากหลายที ก่อนจะถอนหายใจยาว ในบริเวณที่ไกลออกไป เผยอี้และเฝิงจงเหลียงกำลังเดินเข้ามาทางนี้ คนที่อยู่ข้างหลังพวกเขาก็ตามเข้ามา เขายืนนิ่ง เหมือนสัตว์ตัวหนึ่งที่ถูกขังเอาไว้และรอให้คนเข้ามารับโดยไม่คิดขัดขืน

ความจริงเขาก็คิดไว้แล้วว่าลูกสาวอาจจะไม่ยอมรับตัวเอง ยังไงก็ตามเขาไม่ใช่พ่อที่ดีอะไร แต่ตอนที่มั่นใจแล้วว่าเธอไม่ยอมรับตัวเอง เขาก็ยังคงรู้สึกหมดหวังมากอยู่ดี

วินาทีที่เธอไม่ยอมกระทั่งจะเรียกเขาว่า ‘พ่อ’ จะอยู่ข้างนอกหรืออยู่ในคุก มีชีวิตอยู่หรือตาย สำหรับเขามันก็ไม่ต่างอะไรกันเลย

“ถ้าเธออยากให้เฝิงหนานมีชีวิตอยู่ต่อก็ไปช่วยเธอ บอกกับเฝิงจงเหลียงว่าเฝิงหนานอยู่ที่เดิม” เขายิ้ม “แต่ถ้าไม่อยากช่วยเธอก็ลืมคำพูดของฉันซะ เธอต้องมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขนะ”

เขามองเจียงเซ่อ ในดวงตาแฝงความอาลัยอาวรณ์และปลาบปลื้มใจ สายตานั่นดูลึกซึ้ง นัยน์ตาสีดำเข้ม มีความหมดหวังอันมหาศาลวนเวียนอยู่ประหนึ่งเมฆหมอกหนาที่ลบล้างความหวังก่อนหน้านี้ของเขาจนหมดสิ้น