557

บทที่ 557 เสือร้าย

ใบหน้าของเฝิงจงเหลียงประดับด้วยรอยยิ้ม แต่คำพูดกลับแทงใจทุกคำ พูดถึงเรื่องในอดีต โดยที่ไม่กลัวว่าเจียงจื้อหยวนจะโกรธ

เขาสูบบุหรี่เข้าลึกๆ ทีหนึ่ง ซึมซับความรู้สึกที่ควันบุหรี่ถูกสูบเข้าไปในปอดของเขา หลังจากวนเวียนอยู่ในนั้นรอบหนึ่ง ก็ถูกเขาปล่อยออกมา

ท่ามกลางควันบุหรี่ใบหน้าของเขาดูพร่ามัว เฝิงจงเหลียงยกมือขึ้นปัดควันอันฝืดคอออกและดูท่าทางที่กำลังซึมซับความสุขของเขา

“ตอนหนุ่ม กล้าก่อคดีใหญ่สะเทือนฟ้าแบบนั้น” กล้ากระตุกหนวดราชสีห์ตระกูลเฝิง ถูกขังอยู่ในคุกที่มีแต่นักโทษอำมหิตและรอดชีวิตออกมาได้ “ตอนนี้กลับหลบอยู่ในซอกหลืบของตี้ตู” ตอนที่ราวกับกำลังบอกลาช่วงเวลาที่ผ่านมา ทำให้ทุกคนคิดว่าเขากลับใจแล้ว เขาก็เหมือนจะก่อคดีขึ้นอีกครั้ง ทำให้คนที่กำลังตามสืบเรื่องของเขาหายไปอย่างไร้ร่องรอย

“การติดคุกมายี่สิบกว่าปี ทำให้นายหลาบจำแล้วใช่ไหม”

เฝิงจงเหลียงหรี่ตา เมื่อเทียบกับเมื่อยี่สิบปีที่แล้ว ตอนนี้เขาดูแก่ชราลงไปมาก หลังก็ค่อมแล้ว แม้กระทั่งเดินก็ต้องอาศัยไม้เท้า แต่ทว่าสายตาของเขายังคงแหลมคม ราวกับสามารถมองทะลุเข้าไปภายในใจของเจียงจื้อหยวนได้