492

บทที่ 492 ตั้งใจ

พอเจียงเซ่อโทรไป เผยอี้รีบรับสายทันที ราวกับกำลังรอสายจากเจียงเซ่อ

“เซ่อเซ่อ”

น้ำเสียงของเขาแฝงความคิดถึงและดีใจ “ดึกขนาดนี้แล้ว ทำไมยังไม่นอน”

เพียงประโยคเดียว เจียงเซ่อก็รู้เลยว่าเขารู้แล้วว่าตนเองอยู่ที่ไหน เธอตอบกลับเบาๆ คำหนึ่ง โม่อานฉีทายาฆ่าเชื้อบนเท้าของเธอไปพลาง พลางใช้สายตาถามเธอว่าเจ็บหรือไม่

“เพิ่งทำงานเสร็จน่ะ” เธอคุยโทรศัพท์ พลางถอนหายใจ เธอสวมรองเท้าส้นสูงมาทั้งวัน และเพราะเป็นรองเท้าใหม่ จึงเป็นตุ่มน้ำพองมาตั้งนานแล้ว แต่ว่าเธออดทนต่อความเจ็บปวดมาโดยตลอด จนสุดท้ายขาทั้งคู่แทบจะด้านชาไปแล้ว ที่ผ่านมาได้เพราะจิตใจที่เข้มแข็ง

หลังจากกลับถึงโรงแรมและถอดรองเท้าออก ความเจ็บปวดก็เพิ่มเป็นทวีคูณ บวกกับเพราะโม่อานฉีที่กำลังฆ่าเชื้อแผลอยู่ แม้ว่าเธอจะพยายามเบามือสักเท่าไหร่แต่เจียงเซ่อก็ยังคงเจ็บจนกำโทรศัพท์มือถือแน่นอยู่ดี

“ทำงานดึกขนาดนี้เลยหรือ”

น้ำเสียงของเผยอี้เคร่งเคร่งขรึมขึ้น ทั้งดูเหลือทนและเจ็บปวด

เขาสามารถให้ความช่วยเหลือเจียงเซ่อได้ในหลายๆ เรื่อง แต่งานที่เจียงเซ่อเลือก จะต้องพึ่งตนเองเท่านั้น