430

บทที่ 430 รีบร้อน

การแสดงออกว่าหวาดกลัวทางอารมณ์จริงๆ จะโน้มน้าวใจผู้คนได้ง่ายกว่าการแสดงมาก

จางจิ้งอานเดินไปที่กล้องของเจียงเซ่อ ตอนนี้เธอก็เหมือนกับนกน้อยที่ได้รับบาดเจ็บที่นอนเอาหัวซุกปีก ทั้งๆ ที่ถูกมัดเชือกอยู่

เขาพลันถอนหายใ จ หลายเดือนมานี้เจียงเซ่อไม่ได้อยู่เฉยๆ อย่างที่คิดไว้จริง ๆ เธอเข้าใจจิตใจของถังจิ้งได้เป็นอย่างดี และสามารถตีความความบริสุทธิ์และความอ่อนแอของถังจิ้งได้ถูกต้อง และในตอนนี้เธอยังถ่ายทอดความสิ้นหวังและความหวาดกลัวออกมาได้อีกด้วย

ภายใต้แสงไฟในฉาก เงาของกลุ่มโจรทอดยาว โหนกคิ้วยกสูงทำให้ร่องตาลึกเป็นชั้น ๆ

เจียงเซ่อไม่ได้แสดงแข็งทื่อ กระทั่งนักแสดงที่จางจิ้งอานคัดสรรมาเป็นพิเศษก็คิดไม่ต่างกัน แม้กระทั่งโจรที่อำมหิตและโหดเหี้ยมอย่างแดเนียลถึงกับตกตะลึง