360

บทที่ 360 ไม่คาดฝัน

แต่ดูเหมือนเจียงเซ่อจะดูชอบภาพวาดของโอวเมี่ยวเซิงภาพนั้นมาก หล่อนมองดูเจียงเซ่อที่กำลังนั่งก้มหน้า เด็กคนนี้เป็นคนที่ชอบเก็บอารมณ์เอาไว้ น้อยมากที่จะเผยความรู้สึกเสียดายและผิดหวังออกมาแบบนี้ เซี่ยเชาฉวินขมวดคิ้ว

“ถ้าเธอชอบขนาดนั้น เอาไว้มีเงินแล้ว วันหลังฉันจะช่วยถามๆ ดูให้ก็ได้”

ถึงแม้ว่าภาพวากของโอวเมี่ยวเซิงจะมีไม่มาก แต่สำหรับคนที่มีคอนเนคชั่นกว้างขวางอย่างเซี่ยเชาฉวินแล้ว ขอแค่หล่อนเป็นคนออกหน้าเอง จะต้องมีคนยอมขายให้แน่ๆ

“ขอบคุณค่ะพี่เชาฉวิน”

แต่สิ่งที่เจียงเซ่อเสียดายจริงๆ แน่นอนว่าไม่ใช่ภาพวาดของโอวเมี่ยวเซิง

เธอแค่รู้สึกเสียดายชีวิตของตัวตนที่เธอเคยเป็น มันเหมือนพอได้เห็นภาพวาดภาพนี้แล้วก็คิดถึงตัวเองในตอนนี้ขึ้นมา

หลังจากที่มาเกิดใหม่ ระหว่างเธอและตระกูลเฝิงก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก เธอไม่ใช่เฝิงหนานอีกต่อไปแล้ว และของๆ ที่เธอเคยมีก็ไม่ใช่ของเธออีกต่อไป แต่มันกลายเป็นสมบัติของคนอื่นแทน ทั้งรูปภาพวาดของโอวเมี่ยวเซิง และเฝิงจงเหลียงเองก็เช่นกัน เพราะคนที่จะเรียกคุณปู่เฝิงจงเหลียงได้ ก็กลายเป็นใครอีกคนหนึ่งไปแล้ว