339

บทที่ 339 กลับมา

เผยอี้มองอาหารที่ตั้งอยู่ข้างๆ แล้วถอนหายใจออกมา

“ดื้อจริงๆ”

เจียงเซ่อนอนหลับอยู่ในอ้อมกอดของเขาอย่างเชื่อฟัง ผมถือว่ายังไม่ได้แห้งสนิท เขาใช้เท้าเขี่ยของที่อยู่บนพื้นจนกระจุยกระจายไปหมด มือข้างหนึ่งยังกอดเจียงเซ่อเอาไว้ ก่อนจะหยิบเอาที่มาส์กหน้าไวท์เทนนิ่งที่หาเจอแล้วขึ้นมา แล้วช่วยเธอแปะลงบนใบหน้า

อาจเป็นเพราะว่าตัวมาส์กมันมีความเย็น เธอจึงตื่นขึ้นมาในทันที แล้วพลิกตัวเข้าหา ก่อนจะพูดกับเขา ราวกับว่าก่อนหน้าเธอไม่ได้หลับอย่างไรอย่างนั้น

“นายพูดว่าอะไรนะ?”

แล้วเขาก็ถอนหายใจออกมาอีกรอบ ยกมือขึ้นทัดผมให้เธอ แล้วลูบแขนเล็กๆ นั่น

มือของเธอทั่งนุ่มทั้งลื่น ผิวของเด็กสาวนั้นอิ่มน้ำและดูชุ่มชื้นเสมอ ราวกับว่ากำลังนวดแป้ง มันนุ่มและเกลี้ยงเกลา พอบีบไล้ไปเรื่อยๆ แบบนี้ แล้วก็นวดย้อนกลับมาอีกรอบ มันก็รู้สึกดีไปหมด

แต่ตอนนี้เผยอี้ไม่มีอารมณ์จะคิดถึงเรื่องพวกนี้นัก และเขาก็ไม่รู้สึกว่าตัวเองกำลังจิตใจฟุ้งซ่านเลยสักนิด เพราะว่าทุกครั้งที่เขาบีบ เธอก็มักจะร้องออกมาทุกครั้ง

“นี่ มันเจ็บนะ......”