012

บทที่ 12 พึงพอใจ

เลนส์กล้องจับไปที่เธอ ขาอ่อนแรงทั้งสองข้างของเธอเริ่มคุกเข่าลงไปบนพื้น ‘ปัง ปัง’ เสียงปืนดังขึ้นอีกครั้ง เธอรีบกัดแคปซูลเลือดที่อมไว้ในปากและปล่อยให้มันไหลออกมาเพื่อความสมจริง ก่อนหน้านี้ได้ยินคนดูแลอุปกรณ์ในกองถ่ายบอกกับเธอว่าเพื่อที่หนังจะได้ออกมาสมจริงที่สุดและเป็นไปตามความต้องการของจางจิ้งอาน ดังนั้นแคปซูลเลือดในปากเธอจะไม่ได้มีรสชาติหวานๆ เหมือนของทั่วไป ให้เธอเตรียมใจไว้ตอนที่ต้องกัดมัน

ทว่าถึงแม้จะเตรียมใจเอาไว้ก่อนแล้ว แต่พอรสชาติของเลือดปลอมนั่นแผ่กระจายไปทั่วโพรงปาก เธอก็อดไม่ได้ที่จะคลื่นไส้ขึ้นมา เธอล้มลงไปกับพื้น เปลือกตาปิดลงแค่เพียงครึ่ง เธอพยายามที่จะไม่คิดอะไรในตอนนี้ หูของเธอยังได้ยินเสียง ‘ตึก ตึก ตึก’ ของฝีเท้าที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ แต่เธอยังคงไม่ยอมที่จะก้มหัวให้ผู้รุกราน ขาที่ถูดมัดไว้ขยับ ราวกับพยายามจะลุกขึ้น

แต่ในจอมอนิเตอร์เห็นแค่ขาที่ตระตุกของเธอเท่านั้น

จางจิ้งอานให้สัญญาณมืออย่างตื่นเต้น กล้องค่อยๆ แพนไปที่มุมของเจียงเซ่อแล้วกดตัวกล้องลง