บทที่ 171-4 ดอกปี้อั้นเบ่งบาน

บทที่ 171-4 ดอกปี้อั้นเบ่งบาน

ด้านนอกกระโจม บุรุษร่างใหญ่ชาวซงหนูจับกลุ่มยืนกันอยู่ตรงมุมหนึ่ง ชิงเซี่ยกวาดสายตามองไปรอบๆ หนึ่งที เห็นเพียงแต่ว่ามีสองสามนายในกลุ่มที่สวมรองเท้ารองเท้าบูตสำหรับทำศึกของซีชวน ดูก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นคนที่ลักลอบข้ามพรมแดนเข้ามา ฉับพลันหญิงสาวยกมุมปากขึ้นเล็กน้อยอย่างอดไม่ได้ หัวเราะเสียงเย็นพลางกล่าว "บนทุ่งหญ้าแห่งนี้ไม่มีวีรบุรุษหลงเหลืออยู่แล้วหรืออย่างไร? ถึงต้องยืมจมูกของเยี่ยนหุยหายใจเช่นนี้ ช่างขายขี้หน้าแทนเทพซุนต๋ายิ่งแล้ว"

กล่าวจบ ไม่สนสีหน้าของพวกซงหนูที่ยืนอยู่โดยรอบว่าจะน่าเกลียดถึงเพียงไหน พลิกตัวขึ้นหลังม้าด้วยท่าทีองอาจ ก่อนจะหันไปออกคำสั่งกับหวงเปียวและกลุ่มองครักษ์ที่ตามมาด้านหลัง แล้วควบม้าออกไปด้วยความรวดเร็ว

ตัวเก๋อราชทูตของหนานหนูชี่ลี่ก้าวขึ้นมาข้างหน้าทันที กล่าวกับสือหนู่ตาน "ใต้เท้า เช่นนั้นตอนนี้พวกเราควรจะทำอย่างไรต่อไปดี?"