บทที่ 169-2 รักลึกซึ้งเพียงใด

บทที่ 169-2 รักลึกซึ้งเพียงใด

​กลิ่นหอมจางๆ ของบุปผาที่ปลูกไว้ตลอดสองฟากทางเดินกระจายมาตามสายลม ดงไผ่ทึบครึ้มสีเขียวมรกตและกลิ่นหอมอันสดชื่นและสดใหม่ของไผ่ลอยไปทั่วอากาศ ประกอบกับภาพปลาคาร์ฟในทะเลสาบจากที่ไกลๆ ที่ผุดขึ้นมาหายใจบนผิวน้ำเป็นครั้งคราว ยิ่งส่งให้ทิวทัศน์เบื้องหน้าของราตรีนี้ประหนึ่งภาพวาดน้ำหมึกอันทรงคุณค่าภาพหนึ่งทีเดียว แผ่นหลังของหญิงสาวค่อยๆ หายลับไปจากหัวโค้งของทางเดินยาวช้าๆ และเพียงพริบตาเงานั้นก็หายลับไปไม่เห็นอีก ฉู่หลียังยืนอยู่ตรงนั้นที่เดิม ทอดสายตามองตามแผ่นหลังของนางไปจนกระทั่งไม่อาจมองเห็นเงาร่างของนางได้อีก