บทที่ 134-3 วิถีแห่งจวนอ๋อง

บทที่ 134-3 วิถีแห่งจวนอ๋อง

ชิงเซี่ยนิ่งงัน ความกังวลในใจยิ่งเพิ่มมากขึ้น นางวางหวีที่อยู่ในมือลง กอดเอวของฉินจือเหยียนจากทางด้านหลัง ก่อนวางใบหน้าลงบนหลังของเขา น้ำตาหยดหนึ่งไหลลงมา จนเสื้อสีขาวของเขาเปียกชื้น จนเกิดรอยน้ำเปียกเป็นวงกว้าง

“ดี รอจนข้าหายดีเสียก่อน พวกเราจะไปเที่ยวที่สวยๆ ไปอยู่ในที่ที่ตัวเองชื่นชอบ อยู่มันตรงนั้น ไม่จากไปที่ใดอีก”

น้ำเสียงของฉินจือเหยียนเบาบางเป็นอย่างมาก เหมือนอ่อนแอจนแทบจะหมดแรง ชิงเซี่ยมองไม่เห็นใบหน้าของเขา แต่รู้สึกได้ว่าแผ่นหลังของเขาสั่นไหว ได้ยินเขาพูดว่า “ก่อนหน้านี้ข้าเอาแต่คิดว่าเพื่อต้าฉินแล้ว ถึงข้าตายไปก็ไม่เหลืออะไรให้อาวรณ์อีก ทว่าในยามนี้หากข้าไม่ได้ติดตามเจ้าไป ไม่ได้ดูแลเจ้า หากข้าตายไปเช่นนี้ ข้าคงตายตาไม่หลับแน่”