บทที่ 127-3 ศึกชิงชัยของสองมังกร

บทที่ 127-3 ศึกชิงชัยของสองมังกร

เรื่องราวดำเนินไปอย่างรวดเร็วเสียจนชิงเซี่ยตอบโต้ได้ไม่ทันท่วงที เมื่อซีหลินอวี้หลบหนีเอาชีวิตรอดจนไม่เห็นแม้แต่เงา ถึงจะตระหนักรู้ว่าคนหนุ่มเจ้าปัญหาผู้นั้นได้หนีไปเสียแล้ว ในใจก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกยินดี ทว่าเมื่อกำลังคิดที่จะหัวเราะเพื่อเฉลิมฉลอง ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงกัมปนาทจนสะเทือนถึงฟ้าพุ่งเข้ามา

ชิงเซี่ยหันกลับไปมองอย่างตกใจ เห็นผมขาวของชายชราเต้นไปตามลม ร่างกายผอมแห้งลงอย่างรวดเร็ว ผิวหนังแห้งกรังราวกับพืชเฉาน้ำ ใบหน้าที่มีกระดูกขาวแซมขึ้นมายิ่งดูชราลงอย่างน่ากลัว เลือดในร่างกายเหมือนถูกดูดไปจนแห้ง ทั่วทั้งร่างไม่เห็นถึงสัญญาณชีพ

“ผู้อาวุโสจู้!” ชิงเซี่ยมีสีหน้าตื่นตระหนก ร้องออกมาอย่างตกใจ

ชายชราค่อยๆ เงยหน้าขึ้น มองชิงเซี่ยด้วยสายตานิ่งสงบ ก่อนหัวเราะเสียงเบา “ไม่คิดว่าสามสิบปีมาแล้ว ข้ายังมีโอกาสได้พบกับเพื่อนเก่า นังหนู เจ้ากับข้าก็ถือว่ามีวาสนาต่อกัน เจ้าไม่ใช่คนของเผิงไหลหรือ?”

ชิงเซี่ยนิ่งงัน ก่อนรีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว