บทที่ 116-4 คลื่นวสันต์ในห้องลับ

บทที่ 116-4 คลื่นวสันต์ในห้องลับ

เม็ดทรายจากข้างในนาฬิกาทรายค่อยๆ​ ไหลลง แต่ทว่าคุณหนูถานยังคงเหม่อลอยอยู่เช่นนั้นไม่ขยับไปไหน ด้านในท้องพระโรงเงียบงันไร้เสียง แม้แต่ตัวนักโทษอย่างหลินมู่ไป๋เองก็ดูเหมือนจะเข้าสู่ห้วงนิทราไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เว้นก็แต่ภายในหีบไม้ที่มืดสนิท ที่ไอความร้อนจากร่างของคนทั้งสองตีปะทุสอดประสานกันไม่หยุด บรรยากาศที่กระอักกระอ่วนเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ

ฉู่หลีมองสบหญิงสาวจากระยะใกล้ ในที่สุดก็ไม่สามารถยับยั้งอารมณ์ของตนได้อีกต่อไป เขาเงยหน้าขึ้นช้าๆ ก่อนจะประทับริมฝีปากที่อุ่นร้อนไปยังใบหูสีขาวกระจ่างใสของชิงเซี่ย