บทที่ 057 สิ้นหวัง

บทที่ 57 สิ้นหวัง

เดินหน้าก็ไม่ได้ ถอยหลังก็ถูกไล่ล่า!

เส้นทางหลบหนีที่น่าสลดปรากฏอยู่ตรงหน้าอีกครั้ง ทว่าน่าเสียดายที่ครั้งนี้ชิงเซี่ยไม่ได้มีดินปืนคุณภาพสูงที่จะใช้ระเบิดเส้นทางภูเขาออกได้ และก็ไม่ได้มีปืนกลหนักที่สามารถยิงได้ในพื้นที่ขนาดใหญ่ ยิ่งไม่ต้องหวังความช่วยเหลือจากเพื่อนร่วมรบของกองกำลังรักษาความปลอดภัยแห่งชาติที่เก้า ที่จะนำเฮลิคอปเตอร์มาช่วยออกไป

ทุกอย่างต้องช่วยตัวเอง

“เหยียนผิงซี เจ้าช่างบังอาจนัก” ลุงจ้งในชุดสีเขียวยืนอยู่ในกลุ่มคน มองไปยังทหารนับพันเบื้องหน้า ไม่มีทีท่าจะเกรงกลัวแม้แต่น้อย ใบหน้าของเขายังเงียบสงบ เอ่ยปากออกมาเบาๆ

“ราชครูจ้งกล่าวเกินไปแล้ว” เหยียนผิงซีในชุดเหลืองอ่อนนั่งอยู่บนหลังม้าด้วยท่าทางยโส เสื้อคลุมสีดำที่อยู่ด้านหลังปลิวสะบัดด้วยแรงลม ยิ่งทำให้เขามองดูสง่างามและสูงส่ง เขายิ้มน้อยๆ ยกมือขึ้นโบก “ช่วยเหลือจักรพรรดิ ทำงานด้วยความภักดี ต้องขออภัยที่เหยียนผิงซีผู้นี้ไม่กล้ารับ”