บทที่ 2 ผมชื่อภัทร ยินดีที่ดีรู้จักครับ
กันต์ที่เดินผ่านชายคนนั้นที่ยืนอยู่หน้าทางเข้ามหาวิทยาลัยไปอย่างไม่ได้สนใจอะไรแต่แล้วชายคนนั้นที่ยืนอยู่ที่ทางเข้าเขาก็ได้พูดขึ้นกับกันต์ว่า
" นี่นายน่ะ "
กันต์ที่ในตอนแรกที่ดูเหมือนจะไม่ได้สนใจอะไรเขามากมายนักก็ต้องหันกลับมามองเขาอย่างไว้เพราะเกิดความสงสัยว่าชายคนนั้นเขาเรียกเรารึเปล่าเขาจึงได้พูดกับชายคนนั้นไปว่า
" เออคือคุณเรียกผมรึเปล่าครับ "
ชายคนนั้นที่เห็นว่ากันต์หยุดเดินแล้วเห็นหลังกลับมาตัวเขาที่เห็นแบบนั้นก็ยิ้มออกมาแล้วเดินตรงมาที่กันต์ยืนอยู่แล้วก็พูดว่า
" คุณชื่อว่า วินพาริน มงคลทิศ ชื่อเล่นว่ากันต์รึเปล่า "
กันต์ที่เห็นชายคนนี้ได้พูดถึงทั้งชื่อจริงกับชื่อเล่นเขา ทำให้เขารู้สึกระแวงชายคนนี้มากเขาจึงพูดว่า
" ไม่ ไม่รู้จักครับ "
ก่อนที่เขาจะรีบหันหลังกลับแล้วรีบเดินเข้ามหาลัยไปอย่างไวโดยที่ไม่คิดจะหันกลับไปมองชายคนนั้นอีกเลย และเมื่อเขาเดินเข้าไปในโรงอาหารของมหาลัยก็ได้มีชายหนุ่มร่างกายสูงใหญ่ในผิวสีขาวเดินตรงมาที่กันก่อนที่จะพูดทักทายเขาว่า
" สวัสดีกันต์ เป็นไงวันนี้ทำไมถึงมาเรียนเช้าได้ "
กันต์ที่โดนทักโดยชายคนนั้นเขาจึงพูดว่า
" อ้าวสวัสดีกวี "
ชายหนุ่มที่ชื่อกวีก็จึงได้เดินเข้ามากอดคอของกันต์แล้วก็พูดขึ้นว่า
" เป็นอะไรเห็นดูเหมือนตกใจอะไร "
กันต์ก็เลยเล่าให้กวีฟังว่า
" ก็เมื่อครู่มีใครก็ไม่รู้ อยู่ ๆ ก็เขามาทักแถมยังรู้จักชื่อจริง นามสกุลชื่อเล่นครบอีกขอเราอีก "
" เมื่อกี้ก็เลยบอกไปว่าไม่รู้จักแล้วก็รีบเดินหนี้มาเนี่ย "
กวีก็เลยยิ้มแล้วพูดว่า
" ก็เลยทำหน้าเหมือนเห็นผีแล้วเดินมาเนี่ยนะ "
กันต์ก็เลยพูดว่า
" ก็ใช่ไง เข้าใจยัง "
ในขณะที่กวีกับกันต์กำลังคุยเล่นกันอยู่นั้นก็ได้มีผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งตรงมายังที่สองคนนั้นยืนคุยกันอยู่โดยเธอคนนั้นได้ตะโกนออกมาว่า
" โถ่ก็วิ่งหาซะตั้งนานที่แท้แกอยู่นี่ นี่เองกันต์ "
กันต์ที่ได้ยินเสีงคนนั้นที่ตะโกนมาหาเขา ตัวของกันต์จึงพูดตอบรับเธอว่า
" อ้าวมิ้นมีอะไรรึเปล่า "
หญิงสาวที่วิ่งตรงมายังที่กันต์ยืนอยู่และเมื่อเธอวิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าของกันต์แล้วนั้นเธอก็ได้พูดขึ้นว่า
" นี้พี่นายมารออยู่ที่น้องอาจารย์วิน รีบไปหาเร็ว "
กันต์ที่ได้ยินดังนั้นก็ได้แต่งงแล้วก็พูดว่า
" พี่เก้าเนี่ยนะ "
" แล้วพี่ฉันจะมาทำไม "
หญิงสาวที่ชื่อมิ้นที่ในตอนนี้ยืนหอบอยู่เธอก็พูดว่า
" แล้วฉันจะไปรู้ได้ไง ฉันรู้แค่ว่าพี่แกเขามาเจอฉันแล้วให้ฉันฝากมาให้ฉันมาบอกแกเนี่ยว่า "
" พี่แกเขาจะให้แกไปเจอเขาที่ห้องอาจารย์วิน เรื่องที่ฝึกงานนี้ล่ะ "
" เขาฝากมาบอกแค่นี้ "
กันต์ที่ได้ยินแบบนั้นก็ได้บ่นกับตัวเองว่า
" แปลกมาก เมื่อเช้าพี่เก้าก็ไม่เห็นได้บอกอะไรเลย "
มิ้นที่เห็นว่าอีกฝ่ายกำลังบ่นอะไรไม่รู้ เธอจึงได้พูดเตือนสติเขาว่า
" นี่กันต์เลิกพูดคนเดียวได้แล้ว ฉันว่าเราไปหาพี่แกกันก่อน แล้วเรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลังดีกว่า "
ทันทีที่กันต์ได้ยินแบบนั้นเขาก็พูดขึ้นว่า
" เออจริงว่ะ "
เขาจึงเดินนำทั้งสองคนไปยังห้องของอาจารย์ที่ชื่อว่าวิน ละเมื่อทั้งสามคนเดินมาถึงยังหน้าห้องอาจารย์วินมิ้นก็ได้พูดว่า
" กันต์แกเข้าไปเลย ฉันกับกวีจะยืนรอแกอยู่ข้างนอกห้องเป็นกำลังใจเอง "
กันต์ที่ได้ยินแบบนั้นก็เบาใจได้อย่างหนึ่งว่าอย่างน้องถ้าเขาเกิดเรื่องอะไรขึ้นเพื่อน ๆ ที่เขารักก็ยังจะรออยู่หน้าห้อง และเมื่อเขาเปิดประตูห้องเข้าไปก็ได้พบกับพี่สาวของตอนกำลังนั่งคุยอย่างสนุกสนานกับอาจารย์ที่ชื่อว่าวินอยู่ กันต์ที่เห็นแบบนั้นก็ได้พูดขึ้น
" ขออนุญาตเข้าห้องนะครับอาจารย์ "
อาจารย์กับพี่สาวของกันต์ที่ชื่อว่าเก้าก็ได้พูดขึ้นว่า
" อ้าวมาแล้วเหรอกันต์ "
กันต์ที่ในตอนนี้ยังรู้สึกงงกับเหตุการณ์ที่นี้อยู่แต่ก็ต้องจำใจเดินมานั่งข้างพี่สาวแล้วก็พูดกับพี่สาวว่า
" พี่มาที่มหาลัยทำไม "
เก้าพี่สาวของกันต์เธอก็ได้พูดขึ้นว่า
" ก็มาหาอาจารย์ที่ดูแลเรื่องฝึกงานแกนะซิ "
กันต์ที่พยายามถามพี่สาวเพื่อให้ได้คำตอบที่ตอนอยากรู้จนอาจารย์วินต้องเล่าเรื่องทั้งหมดให้กันต์ฟังว่า
" นักศึกษาฟังอาจารย์นะ "
" พี่สาวของเธอเขามาขอให้อาจารย์ช่วยเรื่องงานที่เธอต้องไปฝึกที่บริษัทพี่สาว โดยพี่สาวเธอเล่าให้ฟังว่าเจ้านายของเธอต้องการให้นักศึกษาไปทำงานเลขาแทนที่จะไปเป็นเด็กฝึกงานในแผนกบัญชีที่นักศึกษาเรียนมา เรื่องมันก็เป็นแบบนี้ "
กันต์ที่ได้ยินดังนั้นก็เลยพอเบาใจได้เพราะในตอนแรกเขาคิดว่าตัวเองไปทำเรื่องอะไรผิดไว้รึเปล่าแล้วโดนเรียกผู้ปกครอง แต่ในขณะที่กันต์กำลังนั่งถอนหายใจที่เรื่องของตนไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอยู่นั้นเอง เก้าพี่สาวกันต์ก็ได้รับโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วก็พูดว่า
" สวัสดีค่ะ "
" เรื่องเรียบร้อยแล้วค่ะท่าน "
" ท่านจะขึ้นมาเหรอค่ะ "
แล้วพี่สาวของกันต์ก็ได้หันไปคุยกับอาจารย์วินว่า
" อาจารย์ค่ะ ท่านภัทรกำลังขึ้นมาหาค่ะ "
อาจารย์วินที่ได้ยินดังนั้นก็รีบลุกขึ้นมาใส่สูทแล้วก็พูดกับพี่สาวกันต์ว่าฃ
" ท่านจะมาเองเลยเหรอ "
เก้าเธอจึงไก้พยักหน้าให้อาจารย์วิน ก่อนที่จะมีเสียงเปิดประตูห้องดังขึ้นก่อนที่ทั้งสามคนจะหันมาตามเสียงนั้นแล้วได้พบกับชายหนุ่มร่างกายสูงใหญ่ สีผิวออกสีครีมไปทางขาว หน้าตาดูดุดัน สายตาดุจดังเหยี่ยว เดินเข้ามาในห้องนั้น ทันทีที่กันต์เห็นชายคนนั้นกันต์ก็ได้พูดว่า
" นี่คุณ "
ชายคนนั้นที่เห็นอาการตกใจของกันต์เขาก็ได้พูดพร้อมกับมีลอยยิ้มว่า
" เป็นคุณจริง ๆ ด้วย แสดงว่าผมจำไม่ผิดคน "
ก่อนที่เขาจะแนะนำตัวให้กันต์รู้จักว่า
" สวัสดีคุณนะครับ ผมชื่อว่าภัทร คนที่คุณจะรับคุณเข้ามาฝึกงาน "
แล้วชายคนนั้นก็หันไปหาอาจารย์วินแล้วพูดว่า
" สวัสดีตอนเช้านะครับอาจารย์ ผมต้องขอโทษด้วยนะครับที่มารับกวนอาจารย์ตั้งแต่เช้าแบบนี้ "
อาจารย์ก็วินก็ได้ตอบกลับชายคนนั้นไปว่า
" ไม่เป็นไรครับท่านอธิการบดี เชิญท่านนั่งก่อนนะครับ "