0644 พูดออกไปใครจะเชื่อ

ตอนที่ 643 พูดออกไปใครจะเชื่อ

“สรุปว่าพี่กลับไปก่อนก็พอค่ะ อย่าลืมบอกคุณพ่อคุณแม่ด้วยนะคะว่าฉันสบายดีมาก อย่าให้พวกท่านต้องเป็นห่วง”

“คิดถึงพ่อแม่แล้วเหรอ ตอนแรกที่ไปไม่บอกสักคำ ทำไมคิดไม่ได้ว่าพวกเขาจะกังวล?”

อวิ๋นตั่วรู้สึกหมดเหตุผลที่จะโต้เถียง ทำได้เพียงโบกมือ “พอแล้วค่ะ พี่รีบกลับไปเถอะ!”

อวี่เจ๋อพูดกับอวิ๋นเฉียวว่า “นายไปโรงแรมในเมืองก่อนเถอะ เสี่ยวเหอจองโรงแรมให้นายแล้ว พรุ่งนี้ขึ้นเครื่องบินไปได้เลย”

“พวกนายจะไม่กลับไปจริงๆ เหรอ” อวิ๋นเฉียวถามอีกหนึ่งประโยค

“อีกสักพักก็จะกลับแล้วล่ะ”

“ก็ได้”

อวิ๋นเฉียวกวักมือเรียกพนักงาน “พวกเราไปกันก่อนเถอะ คนอื่นจะได้ไม่ว่าเราเป็นก้างขวางคอ”

พนักงานเก็บกระบอกน้ำร้อน แล้วเดินตามหลังอวิ๋นเฉียวออกไป

พออวิ๋นเฉียวกับพนักงานออกไป ในห้องผู้ป่วยก็เหลือเพียงอวิ๋นตั่วกับอวี่เจ๋อสองคน ปัจจัยของโรงพยาบาลนี้ไม่ค่อยดีนัก ตกแต่งใกล้เคียงกับยุค 1980 ในห้องมีเตียงสามเตียง หน้าต่างยังเป็นไม้อยู่ มีโต๊ะกลมเล็กๆ ตัวหนึ่งกับเก้าอี้สองตัววางติดหน้าต่าง

“เมื่อกี้พี่ควรกลับไปกับพี่ชายฉันนะคะ ที่นี่ไม่มีที่นอน คืนนี้พี่จะนอนที่ไหนคะ?”