0638 ฉันเคยเรียนเทควันโดมาก่อน

ตอนที่ 637 ฉันเคยเรียนเทควันโดมาก่อน

น้ำหยดหนึ่งหยดลงบนหน้าอวิ๋นตั่วพอดี ทำให้อวิ๋นตั่วตื่นแล้ว พอเห็นพี่ชายยืนอยู่ตรงหน้าตัวเองร้องไห้จนเหมือนคนขี้แย เธอกลับหัวเราะอย่างไม่รู้สึกรู้สา “พี่คะ กลายเป็นคนเจ้าน้ำตาขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?”

“เธอจะลำบากไปทำไม ให้ใช้ชีวิตดีๆ ก็ไม่เอา ดันมาลำบากถึงที่นี่ทำไม?”

“ฉันไม่ได้รู้สึกลำบากค่ะ ในทางกลับกัน ฉันรู้สึกว่าปีนี้เป็นปีที่ฉันเต็มอิ่มที่สุดแล้ว”

“เธอเต็มอิ่มแล้ว แต่เคยคิดถึงพี่กับพ่อแม่บ้างไหม! บทจะไปก็ไป ไม่ได้สั่งเสียสักคำ รู้ไหมว่าพวกเราเป็นห่วงเธอขนาดไหน!?”

“ฉันกลัวทุกคนจะว่า แล้วฉันก็จะมาไม่ได้ ไม่ใช่หรือไงคะ?”

อวิ๋นเฉียวนั่งลงตรงหน้าเตียงเธอ “ทำไมเธอเอาตัวเองไปอยู่ในที่อันตรายแบบนั้น เธอเชื่อมั่นขนาดนั้นเลยเหรอว่าสวรรค์จะดูแลเธอเป็นพิเศษ ให้เธอพลิกเหตุร้ายให้กลายเป็นปลอดภัยได้?”

อวิ๋นตั่วลุกขึ้นนั่ง เช็ดน้ำตาบนแก้มอวิ๋นเฉียว “พอแล้วค่ะ ไม่ต้องร้องแล้ว ผู้ชายตัวใหญ่ร้องไห้เหมือนอะไรก็ไม่รู้ ฉันผิดไปแล้วตกลงไหม? ขอโทษค่ะ”