0198 หัวใจคนเป็นพ่อแม่น่าสงสาร ไม่รวมของอวิ๋นตั่ว

บทที่ 198 หัวใจคนเป็นพ่อแม่น่าสงสาร ไม่รวมของอวิ๋นตั่ว

เมื่อเดินมาถึงประตูโรงเรียนก็มีผู้ปกครองสิบกว่าคนยืนอยู่ตรงนั้นจริงๆ ด้วย พวกเขาชะเง้อหน้ามอง เฮ้อ สงสารหัวใจพ่อแม่ในโลกนี้จัง!

แต่คนที่มาหาอวิ๋นตั่วกลับมีเพียงลุงหู ความเศร้ารันทดในใจอวิ๋นตั่วเพิ่มขึ้นมา ตั้งแต่ประถมจนถึงมัธยม คนที่รอเธออยู่หน้าประตูนั้นเป็นลุงหูมาโดยตลอด

“หนาวไหมครับ?” ลุงหูยืนพูดพลางหัวเราะอยู่ตรงหน้าเธอ

“หนาวสิคะ แต่ไม่ได้หนาวกายนะคะ หนาวใจค่ะ!” อวิ๋นตั่วตอบ

ลุงหูหัวเราะออกมาโดยที่ไม่ได้พูดอะไร แล้วเปิดประตูรถให้อวิ๋นตั่ว พอเห็นเธอเข้าไปนั่งในรถแล้ว ขณะที่กำลังจะปิดประตูรถนั้น เทียนอี้ที่กำลังวิ่งเข้ามาหาพร้อมกับร้องเรียกมาตลอดทางก็ตำหนิอวิ๋นตั่ว “เธอรับปากแล้วว่าจะรอฉันไม่ใช่เหรอ?”

“ใครรับปากนาย?” อวิ๋นตั่วว่า

เทียนอี้ก็ไม่สนใจว่าเจ้าตัวจะยินดีต้อนรับหรือไม่ แต่ก็พาตัวเองเข้าไปนั่งในรถของอีกฝ่ายเสียแล้ว “วันนี้แม่ฉันไม่มีเวลามารับ ฉันขออาศัยรถหน่อยนะ”

“ฉันอนุญาตให้นายขึ้นรถแล้วหรือไงกัน?” อวิ๋นตั่วพูดโดยไม่เกรงใจ