0196 ธรรมมะสูงหนึ่งศอก มารสูงหนึ่งวา

บทที่ 196 ธรรมมะสูงหนึ่งศอก มารสูงหนึ่งวา

เพียงไม่นานทั้งสนามกีฬาก็ได้เสียงร้องถามว่าหลังจากประโยค “พิโธ่พิถัง มันสูงและอันตราย!” คืออะไร อวิ๋นตั่วไม่ได้ยินอะไรเลย มีแต่คนวิ่งเข้ามาถามเธอแทบทุกวินาที “หลังมันสูงและอันตรายคืออะไรนะ?”

“ล้อเล่นหรือเปล่า ประโยคแรกก็ท่องไม่ได้เหรอ?”

“เหลวไหลน่ะ ถ้าท่องได้ ฉันจะยังมาวิ่งอยู่แบบนี้เหรอไง?”

“หนทางสู่เสฉวนนั้นยาก ลำบากยิ่งกว่าขึ้นสวรรค์!”

“อืม หนทางสู่เสฉวนนั้นยาก ลำบากยิ่งกว่าขึ้นสวรรค์!” ปากท่องไป แล้วก็วิ่งเอ้อระเหยไปด้วย ยังไม่ทันผ่านไปถึงไหนก็วิ่งกลับมาอีกแล้ว “แล้วต่อจากลำบากยิ่งกว่าขึ้นสวรรค์ล่ะ?”

อวิ๋นตั่วปวดหัวจะตายอยู่แล้ว ผู้บัญชาการลู่ลงโทษเธอคนเดียว หรือเขาคิดว่าเธอเป็นคนวางตะกร้ากระดาษนั่น?

เทียนอี้วิ่งผ่านมาพอดี เมื่อเห็นท่าทางสบายๆ ของอีกฝ่าย อวิ๋นตั่วก็รู้สึกโมโหขึ้นมา ตัวการดูเหมือนกับไม่ได้ถูกลงโทษ ท่าทางยังมีความสุขอยู่เลย!

“เฮ้อ เธอท่องมันไปได้ยังไงน่ะ?” เขานั่งลงข้างอวิ๋นตั่ว แสงแดดในฤดูหนาวทำให้ร่างกายอบอุ่น เขาขยับเอียงตัว แล้วหลับตาลงครึ่งหนึ่ง

“นายท่องได้หรือยัง?” อวิ๋นตั่วถาม