0177 เจอกันใต้ช่อมิสเซิลโท

บทที่ 177 เจอกันใต้ช่อมิสเซิลโท

อวี่เจ๋อแบกบันไดเข้าไปไว้ในห้องเก็บของ แต่อวิ๋นตั่วว่างจนอยู่เฉยไม่ได้ จึงเดินตามหลังเขาไป แม่บ้านหลิวก็ตะโกนขึ้นว่า “อวิ๋นตั่ว ช่วยป้าหลิวยกอาหารหน่อยค่ะ”

อวิ๋นตั่วยื่นมืออกมา “ไม่ได้ค่ะ มือแดงอยู่ หนูไม่มีแรงแล้วค่ะ”

แม่บ้านหลิวยิ้มพลางบ่นว่า “ป้าเห็นตอนหนูเป็นผู้ช่วยคุณครูหลิวก็มีแรงนี่คะ”

อวิ๋นตั่ววิ่งออกนอกประตูใหญ่ไป

อวี่เจ๋อไปเก็บบันไดกลับมาแล้ว ทั้งสองเดินมาเจอกันตรงระเบียง ที่ระเบียงมีช่อมิสเซิลโทห้อยอยู่ จู่ๆ อวิ๋นตั่วก็เขย่งเท้า จูบเบาๆ บนแก้มอวี่เจ๋อ อวี่เจ๋อไม่ทันตั้งตัว หน้าของเขาจึงแดงขึ้นมาทันที ขณะมองอวิ๋นตั่วนั้น หัวใจก็เต้นแรง ไม่รู้จะคล้อยตามดีไหม

อวิ๋นตั่วหัวเราพพลางพูดว่า “ทางตะวันตกมีประเพณีอยู่อย่างหนึ่งค่ะ ถ้าหญิงชายมาเจอกันตรงใต้ช่อมิสเซิลโท จะสามารถจูบอีกฝ่ายได้”

อวี่เจ๋อแอบหงุดหงิดกับความไม่เอาไหนของตัวเอง ก็แค่จูบล้อเล่นจากเด็กน้อยคนหนึ่งเท่านั้น เขาก็จิตใจว้าวุ่นแล้ว แต่พอฟังเหตุผลนี้ ทำไมเขาถึงรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยล่ะ?

“ทำไมพี่ไม่เคยได้ยินเลยล่ะ?”