0150 คำขอบคุณที่ช้ามาก

บทที่ 150 คำขอบคุณที่ช้ามาก

วันต่อมา พออวิ๋นตั่วตื่นนอน ชูยินก็เดินเข้ามาบอกว่า “อวี่ซีมาแล้ว จะนัดลูกออกไปเที่ยวน่ะ”

อวิ๋นตั่วลำบากใจ เธอรับปากแล้วว่าจะไม่ออกไปไหนกับอวี่ซีอีก ตอนนี้อวี่ซีมาแล้ว ตัวเองควรปฏิเสธดีไหมนะ? แต่ถ้าปฏิเสธไปอวี่ซีจะโกรธหรือเปล่า? อีกอย่าง วันในฤดูร้อนเดิมทีก็ยาวนานอยู่แล้ว อยู่บ้านนานขนาดนี้ มันน่าเบื่อมากจริงๆ

วันนี้อวี่ซีมาหาเธอถึงบ้าน เธอไม่ได้เป็นคนนัดอวี่ซีก่อน ดังนั้นจะถือว่าเธอผิดคำพูดกับอวี่เจ๋อหรือเปล่า?

พอคิดแบบนี้ อวิ๋นตั่วก็ปล่อยวางแล้ว แล้ววิ่งกระโดดโลดเต้นลงมาจากชั้นบน

อวี่ซีใส่เสื้อเชิ้ตสีฟ้า กระโปรงจีบสั้น และยังสะพายกระเป๋าเป้อยู่ที่หลัง เธอกำลังนั่งรออยู่บนโซฟา แม่บ้านหลิวรินน้ำผลไม้ให้แก้วหนึ่ง เธอถือน้ำผลไม้อยู่ในมือ พลางมองดูนาฬิกาข้อมือไม่หยุด

อวิ๋นตั่วรู้สึกสงสัย ดูท่าทางไม่เหมือนนัดเธอโดยเฉพาะ

พออวี่ซีก็เห็นอวิ๋นตั่ว ก็ร้องเรียกขึ้นว่า “ในที่สุดก็ลงมาซะที ฉันรอเธอนานมาก วันนี้เราไปสวนสนุกกันดีไหม?”

อวิ๋นตั่วไม่ได้ไปสวนสนุกมานานมากแล้ว เธอจึงตอบตกลงไป