0129 เมฆสีทองที่ขอบฟ้า

บทที่ 129 เมฆสีทองที่ขอบฟ้า

พอชูยินได้เห็นรูปถ่ายรูปนั้นของอวิ๋นตั่ว เธอจึงได้รู้ว่าอวิ๋นตั่วไปยูนนานมา ตอนแรกเธอบอกว่าจะไปเที่ยวซูโจวกับเซียวเซียวและจื่อเถิงสองวัน นึกไม่ถึงว่าจะไปยูนนาน แถมยังไปกับอวี่เจ๋อด้วย ไปกับอวี่เจ๋อน่ะไม่เป็นไรหรอก แต่ทำไมต้องโกหกด้วยล่ะ?

ชูยินหยิบรูปขึ้นมาถามอวิ๋นตั่ว “ลูกไปเที่ยวยูนนานกับคุณครูหลิว ทำไมไม่บอกความจริงกับแม่ล่ะ”

ครั้งนี้อวิ๋นตั่วพูดออกไปอย่างซื่อสัตย์ “หนูกลัวคุณแม่ไม่อนุญาตค่ะ”

ชูยินคิดอยู่ครู่หนึ่ง ว่าตัวเองจะอนุญาตไหม? ก็รู้สึกพูดยาก อวิ๋นตั่วอายุไม่น้อยแล้ว ไปเที่ยวกับผู้ชายสองคน ก็ยากจะหลีกเลี่ยงคำนินทาได้

เธอเริ่มรู้สึกว่าหลายปีมานี้ความรู้สึกที่อวิ๋นตั่วมีต่ออวี่เจ๋อไม่เหมือนเดิม หรือจะเป็นเหมือนที่จ้าวเยว่พูด ว่าอวิ๋นตั่วชอบอวี่เจ๋อ?

“อวิ๋นเฉียว ลูกว่าน้องชอบอวี่เจ๋อหรือเปล่า?” ชูยินขอความช่วยเหลือจากลูกชาย

อวิ๋นเฉียวแอบสะดุ้งในใจ ไม่ได้ตกใจที่น้องสาวของตนจะชอบอวี่เจ๋อ แต่ตกใจที่แม่เพิ่งจะดูออก ตัวเขานั้นไม่แปลกใจเลยสักนิด เหมือนเขารู้ว่าต้องมีวันนี้ ตั้งแต่ที่น้องสาวตัวเองไปเฝ้าหน้าประตูโรงเรียนทุกวันแล้ว