0083 คุณครูอย่างนาย

บทที่ 83 คุณครูอย่างนาย

แต่ว่าคืนนั้นอวิ๋นตั่วกลับไม่ได้นอนทั้งคืน เธอเอาแต่คิดหาทางให้กับอวิ๋นเฉียว แต่ก็คิดไม่ออก เปิดโทรศัพท์ฟังเสียงของอวี่เจ๋อไปด้วย จนท้องฟ้านอกหน้าต่างสว่าง เสียงนาฬิกาปลุกที่ตั้งเป็นเสียงของอวี่เจ๋อก็ดังขึ้น “อวิ๋นตั่ว ตื่นได้แล้ว!”

อวิ๋นตั่วแต่งตัวแล้วเดินลงมาที่ห้องอาหาร แม่บ้านหลิวที่ทำอาหารเช้าเสร็จแล้ว กำลังเตรียมจะขึ้นไปปลุกอวิ๋นตั่ว พอเห็นเธอลงมาเองก็รู้สึกตกใจ “ทำไมวันนี้ตื่นเองได้ล่ะคะ”

“ต่อไปหนูจะตื่นเองทุกวันเลยค่ะ หนูตั้งนาฬิกาปลุกแล้ว”

แม่บ้านหลิวหัวเราะ “มีครั้งไหนที่ตั้งนาฬิกาปลุกแล้วตื่นบ้างคะ ครั้งที่แล้วไปทัศนศึกษา บอกป้าว่าไม่ต้องปลุก จะตั้งนาฬิกาปลุกเอง สุดท้ายนาฬิกาปลุกดังแล้วก็เอื้อมมือไปปิด แถมยังโยนลงพื้นจนพังอีก ส่วนคนก็นอนต่อ แล้วยังมาโทษว่าป้าไม่ยอมปลุกอีก จนสุดท้ายลุงหูต้องไปส่งถึงที่ ถ้าป้าเชื่อว่าหนูจะตื่นเองได้ป้าก็เป็นคุณชายตงกัว*แล้วค่ะ”

“ป้าเปรียบเทียบไม่เหมาะเลยค่ะ หนูไม่ใช่หมาป่า แล้วป้าจะเป็นคุณชายตงกัวได้ยังไงคะ” อวิ๋นตั่วว่า

“ถึงหนูไม่ใช่หมาป่า แต่ก็เป็นเด็กที่หมาป่าคำรามใส่นะคะ” แม่บ้านหลิวว่า