0044 จะไม่เก็บมาใส่ใจได้ยังไง

บทที่ 44 จะไม่เก็บมาใส่ใจได้อย่างไร

อวิ๋นตั่วนั่งร้องไห้เงียบๆ อยู่ในรถ ทำไมเธอถึงได้ไร้ประโยชน์แบบนี้นะ เวลาผ่านมานานขนาดนี้แล้ว เธอยังทำอาหารให้ดีไม่ได้เลย ทำให้พี่อวี่เจ๋อต้องกินอาหารที่ไม่อร่อย! และที่น่าขำก็คือ ยังโลกสวยคิดว่าตัวเองทำอาหารเก่งอีก

ตอนที่เธอกลับถึงบ้าน ดวงตาทั้งสองข้างของเธอก็บวมเป่งเหมือนลูกท้อ

อวิ๋นเฉียวพบความผิดปกติของน้องสาวก่อนใคร “ตาเป็นอะไรน่ะ เธอร้องไห้มาเหรอ”

อวิ๋นตั่วไม่สนใจเขา เธอเดินตรงเข้าไปที่ห้องครัว แต่ของที่อยู่ในครัวกลับถูกแม่บ้านหลิวเก็บกวาดเรียบร้อยแล้ว

“อาหารที่หนูทำล่ะคะ” อวิ๋นตั่วถามขณะที่จ้องแม่บ้านหลิว

แม่บ้านหลิวรู้สึกว่าวันนี้น้ำเสียงของอวิ๋นตั่วแปลกไป ตั้งแต่เล็กจนโตเธอไม่เคยใช้น้ำเสียงแบบนี้คุยกับตนมาก่อน เพราะครูสอนพิเศษของบ้านอวิ๋นไม่อนุญาตให้ทำแบบนั้น

“ป้า...ป้ากับคุณหวงกินไปแล้วค่ะ” แม่บ้านหลิวตอบ

“อร่อยไหมคะ”

“อร่อยค่ะ”

อวิ๋นตั่วจ้องไปที่แม่บ้านหลิวแวบหนึ่ง แล้วหมุนตัวเดินออกจากห้องครัวไป เธอชนเข้ากับอวิ๋นเฉียวที่เดินตามมาพอดี

“เป็นอะไรไปน่ะ เดือดเป็นฟืนเป็นไฟซะขนาดนี้?” อวิ๋นเฉียวถาม