0019 ลืมตาอ้าปาก

บทที่ 19 : ลืมตาอ้าปาก

อวิ๋นตั่วไม่เคยมีความสุขแบบนี้มาก่อนเลย การที่สือเหยียนเอ่ยขอโทษเธอแบบนี้ เป็นเรื่องที่เธอไม่เคยกล้านึกถึงมาก่อนด้วยซ้ำ

“ไม่ใช่ทุกครั้งหรอกนะที่จะมีคนมาคอยออกหน้าให้ ถ้าเธอไม่รู้จักปกป้องตัวเอง ก็จะถูกรังแกแบบนี้ไปตลอด เข้าใจไหม” อวี่เจ๋อเอ่ยเตือน

“เข้าใจแล้ว” เธอรับปากเสียงดังฟังชัด จับมืออวี่เจ๋อไว้ไม่ยอมปล่อย “ให้หนูกลับบ้านกับพี่ด้วยนะคะ หนูอยากไปกินบะหมี่ฝีมือคุณน้า”

อวิ๋นเฉียวที่เดินตามอยู่ข้างหลังรู้สึกอับอายจนเหงื่อตก เรื่องที่พี่แท้ๆ อย่างตัวเองควรทำ กลับต้องให้อวี่เจ๋อทำแทนเสียนี่

“ค่ำมากแล้ว เธอกลับไปกับพี่ชายเถอะ” อวี่เจ๋อว่า

“ไม่เอา หนูจะกลับบ้านกับพี่ด้วย”

อวี่เจ๋อหันมองอวิ๋นเฉียว ในตอนนั้นเองที่ฝ่ายนั้นถึงได้เอ่ยขึ้น “งั้นฉันกลับไปบอกแม่ให้ นายก็พาเธอกลับบ้านไปด้วยเลย เดี๋ยวฉันไปรับก่อนสองทุ่ม”

เมื่อตกลงกันได้แบบนั้น อวิ๋นเฉียวก็นั่งรถกลับไปก่อน ส่วนอวิ๋นตั่วก็ซ้อนท้ายจักรยานของอวี่เจ๋อไปยังบ้านตระกูลหลิว

คานรถจักรยานที่สั่นน้อยๆ ทำให้นั่งแล้วรู้สึกไม่สบายเอามากๆ

อวี่เจ๋อเป็นคนขี่ โดยมีเด็กน้อยนั่งอยู่ข้างหน้า