747 ขื่นขมแต่ไม่ยอมก้มหน้า

บทที่ 747 ขื่นขมแต่ไม่ยอมก้มหน้า

"ท่านเหมียว!" ตอนนี้หงซิ่วออกมาจากถ้ำและกางแขนสองข้างขวางไว้เช่นกัน

เหมียวอี้ทำสีหน้าจริงจัง ร่ายอิทธิฤทธิ์ตะโกนเสียงดังเข้าไปในส่วนลึกของถ้ำ "พี่ใหญ่เยียน ท่านอยู่ข้างในรึเปล่า?"

สิ่งที่ตอบเขาคือเสียงคำรามที่ดุเดือดรุนแรง เสียงนั้นรางกับสัตว์ป่าดุร้ายที่ถูกคุมขังอยู่ในหุบเหวลึก

เหมียวอี้ถามเสียงต่ำว่า "ข้างในคือเสียงอะไร? หงซิ่ว หงฝู พวกเจ้าเล่นบ้าอะไรอยู่ในนั้นกันแน่? พี่ใหญ่เยียนอยู่ที่ไหน?" ถ้าเยียนเป่ยหงอยู่ข้างใน ก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่ตอบเขา

"ท่านเหมียวได้โปรดกลับไป อย่าทำให้พวกเราลำบากเลย" หงซิ่วพูดห้ามเขาด้วยสีหน้ากระวนกระวาย

เหมียวอี้พลันหรี่ตาสองข้าง "หรือพวกเจ้าสองคนคิดว่าบรรลุระดับบงกชม่วงแล้วจะขัดขวางข้าได้? หลีกไป!"

"ท่านเหมียว ขออภัยที่ไม่ฟังคำสั่ง!"

"บังอาจ! ข้าสงสัยว่าบ่าวชั่วอย่างพวกเจ้าสองคนกำลังทำเรื่องอะไรไม่ดีกับพี่ใหญ่เยียน ถ้ายังไม่หลีกไปก็อย่าหาว่าข้าไม่เกรงใจ!"

"พวกเราไม่ทำเรื่องไม่ดีต่อนายท่านเด็ดขาด ท่านเหมียว…"