731 ไม่ต้องพูดถึงคุณสมบัติประจำตัวเลย

บทที่ 731 ไม่ต้องพูดถึงคุณสมบัติประจำตัวเลย

อวี้หลิงเจินเหรินด่าไม่เก่ง แต่มีคนอื่นที่ด่าเก่ง หลังจากออกจากตำหนักซื่อตรง เป่าหนิงและเป่าซิ่นก็โดนท่านนักพรตเต๋าเต๋อเทียนผู้ซึ่งเป็นอาจารย์ดึงตัวไปอีกด้านแล้วตำหนิอย่างรุนแรงยกหนึ่ง ตอนนี้ทั้งสองถึงได้เข้าใจว่าตัวเองมีพัฒนาการโดยไม่รู้ตัว

วันปกติฝึกฝนอย่างยากลำบากอยู่ในหุบเขา เป่าเหลียนนั่งงอเข่าและกอดเข่าอยู่บนก้อนหินใหญ่ก้อนหนึ่ง นางกำลังเอาคางเกยเข่าอย่างเหม่อลอย

ท่านปู่เป็นเจ้าสำนักลมปราณ พรสวรรค์ด้านการฝึกตนของตัวเองก็ไม่เลว ในบรรดาลูศิษย์ในสำนักที่ฝึกด้วยกัน นางนับว่าเป็นคนที่มีความสามารถโดดเด่นเหนือใคร ย่อมมีจุดที่ควรค่าแก่การหยิ่งผยองภาคภูมิใจ แต่หลังจากที่เหมียวอี้มา ความเคารพในตัวเองของนางก็ถูกทำลายติดต่อกันเรื่อยๆ บอกไม่ถูกว่าในใจมีความรู้สึกอย่างไร พัฒนาการของนางยังสู้ศิษย์สองระดับบงกชขาวทั้งสองไม่ได้ รู้สึกว่าตัวเองเสียหน้ามาก