723 ข้าจะช่วยพวกเจ้าเอง

บทที่ 723 ข้าจะช่วยพวกเจ้าเอง

ถึงแม้ความเด็ดขาดจะเป็นวิธีการที่ดี แต่ศิษย์พี่และศิษย์น้องทั้งสองก็ยังค่อนข้างลำบากใจ ทุบศาลเทพแห่งผืนดิน…

"เฮ้อ!" เหมียวอี้ถอนหายใจเฮือกหนึ่ง แล้วโบกมือพูดว่า "พวกเจ้าสองคนแค่มาเพื่อทำภารกิจให้สำเร็จเฉยๆ ไม่ได้มีจิตใจที่จะปราบปีศาจกำจัดมารจริงๆ หรอก ประคองตาเฒ่าหลิวกลับไปก่อนดีกว่า ส่วนเรื่องยุ่งยากส่งต่อให้ข้าจัดการเอง"

เมื่อกล่าวคำนี้ออกมา ศิษย์พี่และศิษย์น้องก็หน้าแดงก่ำ "หึ!" เป่าหนิงอุทานอย่างโมโห แล้วทั้งสองก็ถลันตัวออกมาพร้อมกัน ใช้ทั้งเท้าและกำปั้นทุบรื้อทำลายศาลของเทพแห่งผืนดินจนเละเทะไปหมด

เหมียวอี้เลิกคิ้ว ทำแบบนี้ถูกแล้วล่ะ ต้องทำเรื่องชั่วด้วยกันถึงจะดี

ซวบ! ต้นไหวโบราณนิ่งต่อไม่ไหวแล้ว แสงสีเขียวสว่างวาบขึ้นมาทันที แปลงร่างเป็นคน ตรงหว่างคิ้วเผยวรยุทธ์บงกชเขียวขั้นหนึ่ง ในมือถือไม้กระบองเหล็ก ชี้เข้ามาพร้อมตะคอกอย่างเดือดดาลว่า "เด็กไม่รู้กาลเทศะที่ไหนกัน บังอาจกำเริบเสิบสานมาทุบทำลายที่อยู่ของเทพแห่งผืนดิน สมควรโดนลงโทษ!"

แกร๊งๆ! ศิษย์พี่และศิษย์น้องชักกระบี่ออกมาพร้อมกัน สีหน้าหนักแน่นจริงจัง