716 พิภพใหญ่

บทที่ 716 พิภพใหญ่

"เฮ้อ!" เทพพยากรณ์ทำได้เพียงถอนหายใจแล้วเดินออกไป

เหมียวอี้เองก็รู้สึกละอายใจที่จะทำต่อ ที่สำคัญเป็นเพราะเอาชนะอีกฝ่ายไม่ได้ หากเอาชนะอีกฝ่ายได้ ก็แค่ชิงเรือวิเศษมาไว้ในมือตัวเอง อย่างน้อยก็แบ่งให้คนที่เห็นไปครึ่งหนึ่งแล้วกัน

ทั้งสองกลับไปยืนอยู่บนทางเดินนอกห้องโดยสารเรือด้วยกัน แล้วมองดูจักรวาลอันกว้างใหญ่และลึกลับนั่นต่อไป บางครั้งก็จะเห็นอุกกาบาตรูปร่างประหลาดแฉลบผ่านไป บางครั้งก็จะเห็นเรือมังกรอเวจีเหาะผ่านดาวเคราะห์ขรุขระดวงหนึ่งที่ใหญ่โตมโหฬารและโดดเดี่ยว

มีดาวเคราะห์ที่ใหญ่กว่าพิภพเล็กไม่รู้ตั้งกี่เท่า ขนาดตอนที่เหาะผ่านไกลๆ ยังรู้สึกได้ว่าเรือมังกรอเวจีเล็กนิดเดียว และก็มีดาวเคราะห์ที่เล็กกว่าพิภพเล็กมากเช่นกัน

หมู่ดาวบนท้องฟ้าอันแสนมหัศจรรย์แต่ละชนิดทำให้คนที่เห็นรู้สึกทึ่งและชื่นชม

หลายวันหลังจากนั้น จู่ๆ เทพพยากรณ์ก็โบกไม้ขักขระ ทำให้ผีดิบที่ลากเรืออยู่รอบๆ เรือมังกรอเวจีพากันขึ้นเรือ บนดาดฟ้าเรือที่อยู่ด้านหน้าและด้านหลังห้องโดยสารเรือมีคนยืนเต็มไปหมดทันที

นี่มันเรื่องอะไรกัน? เหมียวอี้กำลังคิดจะถาม บอกว่าสิบกว่าวันถึงจะถึงไม่ใช่เหรอ?