711 ขาวสะอาดแล้ว

บทที่ 711 ขาวสะอาดแล้ว

ทว่าหลังจากกล่าวขอตัวและเดินมาถึงประตู หยางชิ่งก็อดไม่ได้ที่จะเดินกลับมาถามว่า "นายท่านต้องการจะส่งคนมากมายขนาดนั้นไปเป็นโจรที่ทะเลทรายม่านเมฆาจริงเหรอ?"

เหมียวอี้พยักหน้า "ให้โอกาสพวกเขาฝึกฝน และให้โอกาสพวกเขาได้หาลู่ทางทำเงินอีกอย่างด้วย ดีกว่าให้รอรับค่าจ้างตายตัวอยู่ที่นี่ แถมยังได้อาศัยคัดเลือกกำลังพลเก่งๆ จากทะเลทรายม่านเมฆาด้วย"

ยังมีอีกประโยคที่เขาไม่ได้พูดออกมา ทุกวันนี้รอบข้างไม่มีใครกล้ามาแตะต้องเขา การเลี้ยงที่ปรึกษาไว้เยอะขนาดนั้นเป็นเรื่องเปล่าประโยชน์จริงๆ ใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้เลย จะเก็บไว้โดยไม่นำออกมาใช้งานทำไม?

เมื่อกลับมาถึงจวนผู้การใหญ่ หยางชิ่งที่นั่งลงบนเก้าอี้ในห้องโถงก็เงียบงันอยู่นานมาก

ชิงเหมย ชิงจวี๋สบตากันแวบหนึ่ง ชิงเหมยถามว่า "เหตุใดนายท่านจึงดูกลุ้มใจ?"

หยางชิ่งเงยหน้ามองทั้งสอง ทำท่าอึกอักเหมือนอยากจะบอก ทว่าสุดท้ายก็ยังถอนหายใจ แล้วโบกมือไม่ตอบอะไร