569 ลูกแก้วสีเขียวเข้มที่เอาออกไม่ได้

บทที่ 569 ลูกแก้วสีเขียวเข้มที่เอาออกไม่ได้

เป็นไปไม่ได้ที่เหมียวอี้จะละเลยคนของจวนเมฆธารา!

พอออกจากห้องเก็บของ เขาก็ไปที่ประตูห้องชั้นดาดฟ้าตอนเที่ยงอย่างที่เกิดขึ้นไม่บ่อย จากนั้นเคาะประตูเรียก "เถ้าแก่เนี้ย!"

"เข้ามา!" เสียงของเถ้าแก่เนี้ยดังมา แล้วสลักประตูก็เด้งออก

เถ้าแก่เนี้ยที่กำลังนั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียงเห็นเหมียวอี้เข้ามาในเวลานี้ นางก็แปลกใจนิดหน่อย เหมียวอี้ยืนมองนางอยู่เงียบๆ ตรงนั้น ในแววตามีความอาลัยอาวรณ์

แววตาแบบนี้มองจนเถ้าแก่เนี้ยรู้สึกอึดอัดไปทั้งตัว นางหย่อนขาลงจากเตียง แล้วยืนขึ้นถามด้วยรอยยิ้มว่า "เป็นอะไรไป?"

เหมียวอี้ลังเลครู่หนึ่ง สุดท้ายก็เอ่ยออกมาอย่างยากลำบากว่า "ข้าต้องไปแล้ว"

รอยยิ้มบนใบหน้าเถ้าแก่เนี้ยเจื่อนทันที "ไปไหน?"

"กลับ!" ในเมื่อพูดออกมาแล้ว ก็ไม่มีอะไรต้องชักช้าเสียเวลาอีก "กลับจวนเมฆธาราของข้า"

"อยู่ดีๆ จะกลับไปทำไม? แดนเซียนเรียกตัวเจ้ากลับไปเหรอ?"