บทที่ 467 จากนี้หนทางยังอีกยาวไกล
คำพูดนี้รุนแรงเกินไป ในบรรดาประมุขประมุขปราสาทที่ค่อนข้างอายุน้อยมีคนถูจมูกแล้ว สงสัยเล็กน้อยว่าแม้แต่ตัวเองก็โดนด่าไปด้วยแล้วหรือเปล่า
พวกเหมียวอี้กลับตกตะลึงอ้าปากค้าง ประมุขปราสาทเฒ่าท่านนี้เรียกขานชื่อท่านทูตโดยตรงเชียวนะ อย่าว่าแต่ท่านทูตเลย แม้แต่ชื่อของปราชญ์เซียนก็เรียกอย่างสบายปากแล้ว ไม่กลัวอะไรสักนิดจริงๆ ไม่ได้ยอดเยี่ยมธรรมดา! ฟังจากคุณวุฒิแล้วกอาวุโสพอตัว นางกับมู่ฝานจวินเรียกขานกันว่าพี่น้องแล้ว!
ตอนนี้ทั้งสามถึงได้ค้นพบว่า เจ้าอาณาเขตนี้เป็นผู้ที่ไปมีเรื่องด้วยอยากจริงๆ คนธรรมดาควบคุมไม่ไหวจริงๆ!
แต่นึกดูแล้วก็ใช้ช่ ถ้ามีคุณวุฒิอาวุโสขนาดนี้จริงๆ มีหรือที่จะปล่อยให้คนอื่นจับลูกน้องตัวเองไปตามอำเภอใจ!
แม่เฒ่าเถาเหมือนจะโมโหมากที่หลันโฮ่วแข็งข้อกับนาง ระบายโทสะกับหลันโฮ่วยังไม่หมด ก็มาระบายใส่พวกเหมียวอี้ต่อ "พวกเจ้ายังจะอยู่ที่นี่ทำไม? ยังไม่รีบไปรับตำแหน่งอีก? อย่าบอกนะว่าแม้แต่แด็กน้อยอย่างพวกเจ้าก็ไม่เห็นหัวประมุขปราสาทคนนี้?"
ไม่ว่าใครก็ฟังความหมายแฝงของคำพูดนี้ออก ยังคงเป็นคำนั้น 'ข้าจะคอยดูว่าใครกล้าขัดขวาง!'
Support your favorite authors and translators in webnovel.com